لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 457

چنانکه احادیث صحیحه وارد شده است بر آن. و ظاهرا خبر متن خبر دویم ابو بصیر است و بعضی از آن ساقط شده است و می تواند بود که خبری دیگر باشد و مراد از آن شک باشد یا سهو باشد و بقیه مراد باشد و اللَّه تعالی یعلم.

(و فی روایه زید الشّحّام، و المفضّل بن صالح عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فی رجل توضّأ فنسی ان یمسح علی رأسه حتّی قام فی الصّلاه قال فلینصرف فلیمسح برأسه و لیعد الصّلاه) و در روایت زید پیه فروش که ثقه است و راوی او مفضل بن صالح است و در او ضعفی هست، و در روایت مفضل بن صالح

که طریق به او صحیح است و در او ضعفی هست اما کتابهای هر دو معتمد بوده است و نزد صدوق بوده و از آن کتابها روایت کرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه وارد شده است در باب شخصی که وضو ساخته باشد و فراموش کرده باشد که مسح سر بکشد تا به نماز برخیزد حضرت فرمود که قطع نماز کند و مسح سر بکشد و اعاده نماز کند و ظاهرا همین جا روایت ایشان تمام می شود، و این روایت را از این جهت ذکر کرده که تدارک اجمال روایت ابو بصیر بکند.

و موافق این روایت روایات صحیحه وارد شده است که در صورت نسیان که یقین داند قطع نماز می کند و هر عضوی که ترک کرده باشد می شوید یا مسح می کشد و ما بقی را تمام می کند اگر همه خشک نشده باشد، و اگر همه خشکشده باشد وضو نماز را از سر می گیرد، و اجماع شیعه بر اینست و کسی خلاف در این نکرده است، و اگر ابو بصیر. مجمل نقل کرده است مفصل هم روایت کرده است.

[کسی که بعد از وضو شک در اعضاء وضو کند]

(و من شکّ فی شی ء من وضوئه و هو قاعد علی حال الوضوء فلیعد، و من قام عن مکانه ثمّ شکّ فی شی ء من وضوئه فلا یلتفت إلی