لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 473

و لا مسّ الفرج وضوء) و در صحیحه زراره واقع است که حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که در بوسیدن، و در بدن به بدن زن مالیدن، و در دست مالیدن به فرج ایشان وضو نیست و اکثر سنیان وضو را در اینها واجب می دانند چون حق سبحانه و تعالی فرموده است که أَوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ 4: 43.

و احادیث صحیحه وارد شده است از طرق اهل البیت صلوات اللَّه علیهم که اینها ناقض نیست و مراد از ملامسه در این آیه جماع است و اهل بیت اعلمند به آن چه در خانه است. و احادیث وارد شده است در وضو از جهت بوسیدن به شهوت و از جهت دست مالیدن به فرج و در دست مالیدن به سگ، و در مصافحه مجوسی و از جهت قی کردن و خنده کردن و تخلیلی

که خون بیاورد و همه محمول است بر تقیه و اکثر علما حمل بر استحباب کرده اند و پر ظاهر نیست استحباب وضو بلکه اکثر را حمل بر دست شستن نمودن ظاهرتر است و اللَّه تعالی یعلم احکامه.

[در باره سلس البول ]

(و روی حریز عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه انّه قال اذا کان الرّجل یقطر منه البول و الدّم اذا کان حین الصّلاه اتّخذ کیسا و جعل فیه قطنا ثمّ علّقه علیه و ادخل ذکره فیه ثمّ صلّی یجمع بین الصّلاتین الظّهر و العصر یؤخّر الظّهر و یعجّل العصر بأذان و اقامتین و یؤخّر المغرب و یعجّل العشاء بأذان و اقامتین و یفعل ذلک فی الصّبح) و بسند صحیح حریز روایت کرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که آن حضرت فرمودند که هر گاه شخصی بول یا خون از او قطره قطره آید هر گاه وقت نماز شود کیسه پنبه داری را بر خود بیاویزد و ذکرش را در آن کیسه کند و نماز کند و جمع کند میان نماز ظهر و عصر به آن که ظهر را اندکی تاخیر کند و عصر را پیشترک اندازد به آن که ظهر در آخر وقت فضیلت واقع شود و عصر در اول وقت فضیلت، و ظهر را به اذان و اقامه به جا آورد و عصر را به اقامه تنها و شام