لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 481

که در چنین جامه بخوابم و اگر زمستان باشد باکی نیست چون عرق کمتر می کنند و اگر عرق کنند کراهت دارد.

(و من [او متی ] عرق فی ثوبه و هو جنب فلیتنشّف فیه اذا اغتسل) یعنی هر گاه جنب عرق کند در جامه نجس نمی شود آن جامه و بدن را از آن جامه بعد از غسل خشک می توان کرد

چون عرق جنب پاکست و بر این مضمون حدیث صحیح زراره وارد شده است. و احادیث بسیار در طهارت عرق جنب وارد شده است.

[حکم عرق جنب از حرام ]

(و إن کانت الجنابه من حلال فحلال الصّلاه فیه، و إن کانت من حرام فحرام الصّلاه فیه) یعنی عرق جنب مطلقا پاک است اما اگر جنب از حلال باشد نماز در آن جامه می توان کرد، و اگر جنب از حرام باشد به آن که زنا یا لواط کرده باشد یا دست بازی به نامحرمی کرده باشد و محتلم شده باشد و امثال اینها پس نماز در آن جامه حرامست.

و جمعی از علما در این حکم متابعت صدوق کرده اند، و جمعی نسبت به صدوق داده اند که او عرق جنب از حرام را نجس می داند اما این عبارت ظاهرش آنست که پاک است اما نماز نمی تواند کرد.

و محتمل است که حدیثی به او رسیده باشد و وجهها از جانب صدوق گفته اند که صدوق به آن راضی نیست مثل آن که در احادیث صحیحه وارد شده است که زانی در وقت زنا مؤمن نیست، و دزد در وقت دزدی مؤمن نیست و هم چنین اصحاب کبایر تمام پس چون مؤمن نیست عرقش نجس خواهد بود.

و صدوق فرق می کند میان مؤمن و مسلم پس اگر از ایمان در رود از اسلام در نمی رود و آخر چه خصوصیت به زانی خواهد داشت می بایست قایل شود به نجاست عرق همه اصحاب کبایر و چه خصوصیت به عرق دارد و کجا صدوق نجاست گفته است.

[حکم عرق زن حائض ]

(و اذا عرقت الحائض فی ثوب فلا باس بالصّلاه فیه) و هر گاه زن حایض عرق کند در جامه پس باکی نیست در نماز کردن در آن جامه و در احادیث صحیحه و حسنه و موثقه در این باب وارد شده است، و احادیث وارد شده است

در استحباب اجتناب از جامه که ملاصق بدن اوست که مبادا ندانسته نجاستی به آن رسیده باشد، و اگر نجس شده باشد نماز نمی توان کرد، و اگر دانسته بکند قضا و اعاده کند.

(و قال رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله لبعض نسائه ناولینی الخمره فقالت انا حایض فقال لها أ حیضک فی یدک) و آن حضرت صلی اللَّه علیه و آله به بعضی از زنان خود فرمودند که سجاده صغیره را که بواسطه سجده بوده است از حصیر بده آن زن گفت که من حایضم حضرت فرمودند که آیا دستت حیض دارد یا نجس است که نمی دهی؟ و عامه این حدیث را باین عنوان روایت کرده اند.

و در حدیث کالصحیح بل الصحیح از ابن عمار منقول است که از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه سؤال کردم که حایض آب بدست مرد می تواند داد حضرت فرمودند که بعضی از زنان حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله در حالت حیض آب بر دست آن حضرت می ریختند و سجاده را به آن حضرت می دادند.

و در حدیث حسن کالصحیح از ابو اسامه منقولست که سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که هر گاه جنب عرق کرده باشد، یا غسل کرده باشد و بدنش تر باشد آیا دست به گردن زنش می تواند کرد هر گاه آن زن حایض باشد یا پهلوی زنش می تواند خوابید اگر آن زن حایض باشد یا جنب باشد و عرق کند و عرق آن زن به بدن مرد رسد؟ حضرت فرمودند که اینها همه قصور ندارد. و از این باب احادیث بسیار است که معاشرت با حایض

لوامع صاحبقرانی،