لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 482

می توان کرد و کراهت ندارد و بعضی گذشت.

[شخصی که محتلم شود و جامه اش نجس شود و جامه دیگر نداشته باشد]

(و سال محمّد الحلبیّ ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن رجل اجنب فی ثوبه و لیس معه ثوب غیره قال یصلّی فیه فاذا وجد الماء غسله و فی خبر آخر و اعاد الصّلاه) و سؤال کرد محمد حلبی فی الصحیح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از حال شخصی که محتلم شود و جامه اش نجس شود و جامه دیگر نداشته باشد حضرت فرمودند که در آن جامه نماز می کند و چون آب بهم می رسد جامه را می شوید.

و در خبری دیگر که آن موثقه عمار ساباطی است از آن حضرت وارد است که نماز را نیز اعاده می کند. و اکثر علما حمل کرده اند اعاده را بر استحباب و تحقیقش خواهد آمد إن شاء اللَّه تعالی.

[جامه که نجس شده باشد به بول اگر آن را در آب روان بشویند یک مرتبه آن را می شویند]

(و الثّوب اذا اصابه البول غسل فی ماء جار مرّه، و إن غسل فی ماء راکد فمرّتین ثمّ یعصر) و جامه که نجس شده باشد به بول اگر آن را در آب روان بشویند یک مرتبه آن را می شویند، و اگر در آب ایستاده باشد یعنی کمتر از کر، دوباره بشویند و بعد از آن بفشارند.

و این عبارت مضمون صحیحه محمد بن مسلم است که از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه سؤال کرده است از جامه که به بول نجس شده باشد حضرت فرمودند که در تغار اگر بشویی دو مرتبه بشوی، و اگر در آب روان بشویی یک مرتبه. و عصر از حدیث حسنی ظاهر شده است و همه به آن عمل کرده اند و اللَّه تعالی یعلم.

(و ان کان بول الغلام الرّضیع صبّ علیه الماء صبّا، و ان کان قد اکل الطّعام غسل و الغلام

و الجاریه فی هذا سواء) و اگر بول طفل شیرخواره باشد که شیرش بر غذا غالب باشد یک مرتبه آب بر او بریزند و اگر چیزی خورده باشد به آن که خوردنش غالب باشد یک مرتبه بشویند و پسر و دختر