لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 487

و این محمد صاحب الطاقست که از بزرگان اصحاب

حضرت امام محمد باقر، و امام جعفر صادق، و امام موسی کاظم صلوات اللَّه علیهم است، و این حدیث در اینجا و در کافی سندش کالصحیح است، و هم چنین در تهذیب. و حدیث صحیح عبد الکریم هاشمی صریحست در پاک بودن آب استنجا و پیشتر تفصیلش گذشت در باب اول.

(و قال ابو الحسن موسی بن جعفر صلوات اللَّه علیهما فی طین المطر انّه لا باس به ان یصیب الثّوب ثلاثه ایّام الّا ان یعلم انّه قد نجّسه شی ء بعد المطر فان اصابه بعد ثلاثه ایّام غسله و ان کان طریقا نظیفا لم یغسله) حضرت فرمودند در گل باران که باکی نیست که به جامه برسد تا سه روز مگر آن که دانند که چیزی او را نجس کرده است بعد از ایستادن باران، و اگر بعد از سه روز به جامه رسد بشوید آن را استحبابا بنا بر مشهور، و اگر راهی باشد پاکیزه مثل صحراها بعد از سه روز هم نشوید.

این حدیث را شیخان صحیحا روایت کرده اند از ابن بزیع و او ارسال کرده است و گفته است از بعضی استادان ما بما رسیده است که او از حضرت روایت کرده است و چون بزرگست مرسل او را اعتبار کرده اند مع هذا مؤید این حدیث بسیار وارد است و بعضی از آنها گذشت.

[حکم بول چهارپایان و دیگر حیوانات حلال گوشت ]

(و سال ابو الاغرّ النّخاس ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فقال انّی اعالج الدّوابّ فربّما خرجت باللّیل و قد به آلت و راثت فتضرب إحداها بیدها او برجلها [و فی فی بیده او برجله ] فینتضح علی ثوبی فقال لا باس به) و سؤال کرد ابو اغر به غین معجمه

و راء مهمله چنانکه در نسخ فقیه است، و بعین مهمله و زای چنانکه در کافی است و نخاس فروشنده چهار پایان و غلام و کنیز است و طریق کافی به او صحیح است و طریق صدوق به او کالصحیح است و چون فضلای مثل ابن ابی عمیر و صفوان و علی بن الحکم از او روایت