لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 491

و ظاهرا این عبارت روایت است یا مضمون روایت که به صدوق رسیده است، و بسیار تتبع نمودیم و ظاهر شد که صدوق بی مستندی حرف نمی زند و قطع نظر از وقوع حدیث نیز دغدغه نیست در این که مدار زنان بر این است و شیر ایشان بر پیراهن ایشان می ریزد و اگر لازم بود

اجتناب از آن به اعتبار آن که فضله غیر مأکول اللحم است البته می بایست بخصوص این می فرمودند.

و هم چنین چرک و عرق و غیر اینها به آن که احادیث بسیار وارد شده است قریب به تواتر که عرق جنب و حایض اگر به بدن غیر ایشان رسد ضرر ندارد و تفصیلش إن شاء اللَّه خواهد آمد.

[حکم آثار نجاست پس از شستن ]

(و سئل الرّضا صلوات اللَّه علیه عن الرّجل یطأ فی الحمّام و فی رجله الشّقاق فیطأ البول و النّوره فیدخل الشّقاق اثر اسود ممّا وطئ من القذر و قد غسله کیف یصنع به و برجله الّتی وطأ بها أ یجزئه الغسل ام یخلّل اظفاره بأظفاره و یستنجی فیجد الرّیح من أظفاره و لا یری شیئا فقال لا شی ء علیه من الرّیح و الشّقاق بعد غسله) و از حضرت علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیهما سؤال کردند از شخصی که به حمام رود و نوره کشد و در پای او ترکها باشد چنانکه متعارفست که پاشنه پاها می ترکد خصوصا وقتی که پا برهنه باشند، یا نعلین عربی در پا داشته باشند و متعارفست که در حمام بول می کنند پس داخل این ترکیدها می شود اثر سیاهی نوره چون بر آن راه رفته است و پا گذاشته است در حال کشیدن نوره یا غیر آن و پا را شسته است و سیاهی نوره مانده است چه کند باین سیاهی نجس داند و غسلی که کرده است صحیح نداند به اعتبار آن که آب به ته آن نرسیده است یا به اعتبار نجاست زیر نوره، یا آن که شسته است کافی است، و از آن جمله به زیر ناخنها نیز رفته است

یا ناخنها متعارف است که چرکی می دارد آیا ناخنهای پا را به ناخنهای دست تخلیل بکند؟ و چرک آن را یا سیاهی نوره را بیرون آورد و یک نسخه اظفاره ندارد بنا بر