لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 495

نفاس هم حیض است و در استحاضه تغییر قطنه و خرقه می کند با آن که ما لا یتمّ الصّلاه است و خون نجس العین به اعتبار ملاقات به آن نجاستی دیگر هم رسانیده است، و آن چه معفو است نجاست خون است نه غیر آن و احوط اجتناب است از اندک و بسیار اینها.

و اما آن

که صدوق گفته است که نماز را اعاده می کند از اینها اگر دانسته نماز کرده باشد دغدغه نیست در آن که اعاده می کند و اگر دانسته باشد و فراموش کرده باشد مشهور میان علما آنست که در وقت اعاده می کند و در خارج وقت قضا نمی کند مگر آن که در وقت به خاطرش رسد و ادا نکند که در خارج وقت قضا خواهد کرد.

و ظاهر بسیاری از احادیث صحیحه آن است که در وقت نیز اعاده نمی کند، و احادیث اعاده محمول بر استحباب خواهد بود و لیکن احوط عمل به مشهور است اما اگر جاهل باشد به نجاست جامه و نماز کرده باشد مشهور میان علما آن است که مطلقا اعاده نمی کند نه در وقت و نه در خارج وقت از جهت روایات کثیره صحیحه.

و بعضی گفته اند که در وقت اعاده می کند چون روایات وارد شده است در اعاده و آن احوط است، و اظهر عدم وجوب است، و لیکن سنت است اعاده در وقت پس آن چه صدوق مطلقا حکم کرده است به اعاده اگر چه جاهل باشد خلاف مشهور است.

و ممکن است که حمل کنیم بر جاهل مسأله چون جاهل معذور نیست و لیکن خلاف ظاهر عبارت است بلکه شامل جاهل مسأله نیز هست و در احکام لباس مصلی نیز خواهد آمد.

[حکم شک در نجاست ]

(و قال علیّ صلوات اللَّه علیه ما ابالی ابول اصابنی او ماء اذا لم اعلم) و بسند موثق از حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه منقول است که