لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 501

قوامی گرفته باشد و هنوز دو ثلث آن نرفته باشد اکثر علما بر نجاست همه اند، و احوط اجتنابست، و روایات بر نجاست مسکرات و بوزه هست، و در عصیر عنبی اگر چه روایت بر نجاست ندیده ام و لیکن روایت هست که آن نیز شرابست، علما ذکر کرده اند که هر گاه شراب باشد پس نجس است و خالی از اشکالی نیست حکم به نجاست اینها کردن و اللَّه تعالی یعلم.

[نماز کردن در خانه ای که شراب باشد]

(فامّا فی بیت فیه خمر فلا یجوز الصّلاه فیه) اما در صورتی که در آنجا شرابی در ظرفی باشد نماز در آن صورت جایز نیست. و حدیث عمار ساباطی که از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه روایت کرده است که نماز مکن یا نمی توان کرد در خانه که در آنجا شراب یا مست کننده باشد، اکثر علما حمل بر کراهت کرده اند و اجتناب اولی است.

[کسی که بول کند و اندکی از بول برانش بچکد و فراموش کند و نماز کند]

(و من بال فاصاب فخذه نکته من بوله فصلّی ثمّ ذکر أنّه لم یغسله فعلیه أن یغسله و یعید صلاته) و کسی که بول کند و اندکی از بول برانش بچکد و فراموش کند و نماز کند بعد از آن به خاطرش آید که نشسته بود بر او لازمست که بشوید و نماز را اعاده کند و این حدیث را شیخان به سندی نقل کرده اند که ضعفی دارد اما مؤید این حدیث احادیث صحیحه هست، و احادیث صحیحه هست که اعاده نمی باید کرد.

و حدیث صحیحی هست که در وقت اعاده کند و در خارج وقت لازم نیست و اکثر بر اینند، و بهتر آنست که اگر در وقت اعاده کند قصد قربت کند و قصد وجوب نکند، و اگر در خارج وقت نیز بقصد قربت قضا کند بهتر است و اللَّه تعالی یعلم.

(و ان وقعت فأره فی الماء ثمّ خرجت فمشت علی الثّیاب فاغسل ما رأیت من أثرها و ما لم تره انضحه بالماء) و اگر موشی در آبی رود و از آنجا بیرون آید و راه رود بر جامها پس بشوی هر چه را ببینی از اثر