لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 519

شهادت باقی ائمه صلوات اللَّه علیهم.

و این دلالت می کند بر تشیع مولانا یا آن که حق سبحانه و تعالی بر زبانش جاری ساخته است بی اراده او چنانکه از بسیاری از علمای ایشان واقع شده است و قاضی نور اللَّه رحمه اللَّه علیه در مجالس المؤمنین اکثر را نقل کرده است.

[وارد شده است که هر که بقصد دیدن مصلوب برود و او را ببیند غسل بر او واجبست ]

(و روی انّ من قصد إلی مصلوب فنظر الیه وجب علیه الغسل عقوبه) و روایتی وارد شده است

از ائمه هدی صلوات اللَّه علیهم که هر که بقصد دیدن حلق کشیده برود و او را ببیند واجبست بر او غسل از جهت عقوبت بر این عمل. و ظاهرش آنست که مصلوب بی گناه باشد و اگر مصلوب شرعی باشد سنت است که سه روز او را بردار بگذارند تا عبرت دیگران شود پس دیدن آن خوب خواهد بود و اقلا جایز غایتش آن که جمعی از علما تخصیص داده اند این حکم را بما بعد سه روز چون مشروع نیست گذاشتن بعد از آن و تعمیم کرده اند که خواه شرعی باشد و خواه غیر شرعی و خواه به نهج شرع او را حلق کشیده باشند یا نه.

و از مشایخ شنیده ام که نهج شرعی آنست که مصلوب را رو بقبله بر چوب دار به پیچند تا در آنجا بمیرد و صلب به نص قرآن از جهت قطاع الطریق است که در کتاب حدود خواهد آمد، و مناسب آنست که اگر شرعی باشد بعد از سه روز غسل بکنند و اگر غیر شرعی باشد در همه وقت.

و ظاهر کلام صدوق آنست که واجب باشد و اکثر حمل بر استحباب کرده اند و احوط آنست که به دیدن مصلوب نروند و اگر بروند غسل را بر سبیل قربت واقع سازند و قصد وجوب و ندب نکند.

[غسل جمعه و جنابت و استحاضه ]

(و سأل سماعه بن مهران ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن غسل الجمعه فقال واجب فی السّفر و الحضر الّا انّه رخّص للنساء فی السّفر لقلّه الماء. و قال غسل الجنابه واجب، و غسل الحیض واجب، و غسل