لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 540

است تا بدانند که واجب نیست، و اظهر آنست که در امثال این اخبار غرض ائمه هدی صلوات اللَّه علیهم رد بر سنیان بوده است که جمعی از ایشان هر دو را واجب می دانسته اند و اللَّه تعالی یعلم.

(غیر انّ الرّجل اذا اراد أن یاکل او یشرب قبل الغسل لم یجز له الّا ان یغسل یدیه و یتمضمض

و یستنشق فانّه ان أکل او شرب قبل ان یغسل ذلک خیف علیه البرص) و لیکن اگر جنب خواهد که چیزی بخورد یا بیاشامد پیش از غسل جایز نیست مگر آن که دستها را بشوید و مضمضه و استنشاق بکند و اگر کسی اینها را نکند و بخورد یا بیاشامد خوف آن هست که پیس شود.

و بر این مضمون حدیث کالصحیح زراره از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه وارد شده است که فرمودند که هر گاه جنب خواهد که چیزی بخورد و بیاشامد دست بشوید و مضمضه بکند و روی خود را بشوید و بخورد و بیاشامد.

و دیگر روایت سکونی وارد شده است و لیکن در آن استنشاق و عدم جواز نیست، و ظاهرا مراد صدوق هم کراهت باشد.

و در حدیث صحیح وارد شده است که جایز است او را خوردن و اگر دست بشوید بهتر است و اگر وضو بسازد بهتر است، در حدیث کالصحیح وارد شده است که جنب می تواند خوردن و آشامیدن و قرآن خواندن و ذکر الهی کردن و اینها مؤید کراهتست.

و شاید که به صدوق حدیثی رسیده باشد و لیکن خلاف ظاهر است و همین عبارت را در امالی از کلام خود ذکر کرده است و ظاهرا کلام پدرش تمام شد چون پدرش در رساله کم حدیث می آورد.

[اکل جنب در حال جنابت سبب فقر است ]

(و روی ان الاکل علی الجنابه یورث الفقر) و روایت کرده است