لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 562

شب و بخواب رود تا آخر شب. و پیش گذشت که مکروه است خواب جنب مگر آن که وضو بسازد یا قصد جماع مرتبه دیگر داشته باشد و این عبارت را حمل بر آن دو صورت می توان کرد و بر

بیان جواز نیز حمل می توان نمود.

و در حدیث صحیح از عبد الرحمن بن ابی عبد اللَّه منقولست که سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که هر گاه شخصی با اهل خود جماع کرده باشد آیا با این حال بخواب می تواند رفت حضرت فرمود که حق سبحانه و تعالی در وقت خواب قبض روح بنده می کند و هر کس اجل او رسیده است نگاه می دارد روح او را و هر که را نرسیده است روح او را باین بدن باز می فرستد پس ممکن است که برنگردد و آخر جنب از دنیا رفته باشد خوب نیست باید که چون از جماع فارغ شود غسل بکند.

و در روایت است از آن حضرت صلوات اللَّه علیه از آبای خود از حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیهم که فرمودند که کسی که جنب باشد بخواب نرود و بی وضو بخواب نرود و اگر آب بهم نرسد تیمم کند به خاک، و به درستی که چون مؤمن بخواب می رود ملائکه روح او را به عالم قدس می برند، و رحمت الهی شامل حال او می شود، و حق سبحانه و تعالی بر او برکت می فرماید بانواع فیوض قدسیه پس اگر اجلش رسیده باشد او را در رحمتهای خاصه خودش یا در گنجهای رحمت خود جا می دهد و اگر اجلش نرسیده است او را باز می فرستد با فرشتگان مقرب خودش که او را در بدن جای دهند.

[کسی که جنب شود در زمینی که نیابد در آن زمین مگر آب بسته ]

(و من اجنب فی ارض و لم یجد الماء الّا ماء جامدا و لا یخلص إلی الصّعید فلیصلّ بالمسح ثمّ لا یعد إلی الارض الّتی یوبق فیها دینه) و کسی که جنب شود در

زمینی که نیابد در آن زمین مگر آب بسته مانند برف و یخ و دستش به خاک نرسد پس باید که نماز کند به مسح، و دیگر برنگردد به چنین زمینی که دین او را باطل کند.