لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 573

و تجلس مستقبله القبله و تذکر اللَّه بمقدار صلاتها کلّ یوم) و واجبست بر حایض نزد حضور وقت هر نمازی که وضو بسازد به نحوی که از برای نماز وضو می سازند و رو بقبله بنشیند و ذکر حق سبحانه و تعالی کند بمقدار نمازش در هر روز تا پاک شود و ظاهرا مراد صدوق از وجوب استحباب مؤکد است.

و بر این مضمون احادیث صحیحه و کالصحیحه بسیار وارد شده است و همه بلفظ امر است یا بمعنی امر، و این عبارت فقه رضویست صلوات اللَّه علیه با عبارت آینده تا حل لزوجها ان یأتیها، و اولی آنست که به نیت قربت واقع سازد.

(فان رأت الدّم یوما او یومین فلیس ذلک من الحیض ما لم تر الدّم ثلاثه ایّام متوالیات و علیها ان تقضی الصّلاه الّتی ترکتها فی الیوم او الیومین) پس اگر زنی یک روز یا دو روز خون ببیند پس آن از حیض نیست تا سه روز پی در پی نبیند و بر او واجبست که قضا کند نمازی را که ترک کرده است در آن یک روز یا دو روز چون سابقا مقرر شد که اقل حیض سه روز است پس اگر یک روز یا دو روز ببیند و منقطع شود البته کاشف می آید که حیض نبوده است و نماز را که ترک کرده است قضا می کند و در این خلافی نیست اما اگر سه روز را در عرض ده روز

ببیند در این خلاف است.

مشهور میان علما آنست که حیض نیست و در حدیث مرسلی وارد شده است که حیض است و این فرض بسیار نادر است و اگر کسی احتیاط کند در آن که در آن سه روز جمع کند میان عمل استحاضه و حیض بهتر است و اللَّه تعالی یعلم.

[اگر خون از ده روز درگذرد]

(فان رأت الدّم اکثر من عشره ایّام فلتقعد عن الصّلاه عشره ایّام و تغتسل یوم حادی عشر و تحتشی فان لم یثقب الدّم الکرسف صلّت صلاتها کلّ صلاه بوضوء و ان ثقب الدّم الکرسف و لم یسل صلّت