لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 580

در دنیا و آخرت.

ای پسر فضل حق سبحانه و تعالی مصلحت بندگان خود را بهتر از ایشان می داند و بهتر از ایشان می کند نمی بینی که هر نفسی بلند مرتبگی و تفوق بر دیگران را آرزو می کند تا آن که دعوی امامت به ناحق می کنند که تلو دعوی ربوبیت است با آن که از خود می یابند انواع نقص و عجز و خواری و بی چارگی و دردها و المها و مرگی که بر همه غالب است و بر همه قاهر است.

ای پسر فضل حق سبحانه و تعالی نمی کند با بندگان مگر آن چه اصلح است بحال ایشان و اصلا ستم بر بندگان نمی کند و لیکن ایشان بر خود ستم می کنند.

و در حدیث صحیح از حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه وارد است که فرمودند که تعجب دارم از فرزند آدم اول او نطفه ایست نجس و آخرش میته ایست مردار و در میان هر دو حال ظرف نجاساتست و با این احوال تکبر می کند و از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه منقولست که میان سلمان و شخصی گفتگویی شد آن مرد گفت که مرا می شناسی و خود را می شناسی و مشهور آن است که آن شخص عمر بود سلمان گفت که بلی اول من و تو نطفه بودیم مردار و آخر من و

تو مرداری خواهیم بود بی اعتبار و چون روز قیامت شود و ترازوهای عمل برپا شود هر که ترازوی حسناتش سبک باشد او لئیم و بد خواهد بود و هر که سنگین باشد میزان او از خیرات او کریم و نیکو خواهد بود.

[زن آبستن هر گاه خون ببیند]

(و الحلبیّ اذا رأت الدّم ترکت الصّلاه فانّ الحبلی ربّما قذفت الدّم و ذلک اذا رأت دما کثیرا احمر فان کان قلیلا اصفر فلتصلّ و لیس علیها الّا الوضوء) و زن آبستن هر گاه خون ببیند نماز نمی کند از جهت آن که گاه هست که از غذای طفل زیاد می آید دفع می کند زاید را بشرط آن که خون بسیار ببیند که سرخ باشد به صفت خون حیض پس اگر اندکی باشد و زرد باشد باید که وضو بسازد و نماز کند که آن خون استحاضه خواهد بود چون ذکر کرد