لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 585

نهی به عبارت مذکوره و این استنباط است مگر آن که مرادش اعم از حرمت و کراهت باشد چون هر دو مشترکند در آن که مباح نیستند و این نیز خلاف متعارفست.

[هر گاه زنی سال او پنجاه شود بعد از آن حیض نمی بیند]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه المرأه اذا بلغت خمسین سنه لم تر حمره الّا ان تکون امرأه من قریش و هو حدّ المرأه الّتی تیأس من الحیض) حضرت ص فرمودند که هر گاه زنی سال او پنجاه شود بعد از آن حیض نمی بیند مگر آن که زنی باشد از قریش تا اینجا عبارت روایت صحیحه ابن ابی عمیر است از بعضی از اصحاب ما از آن حضرت صلوات اللَّه

علیه و ما بقی کلام مصنف است و این حد ناامیدی زنان است از حیض.

و در روایت حسن کالصحیح یا صحیح چنانکه اکثر گفته اند از عبد الرحمن بن حجاج وارد شده است که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که ابتدای ناامیدی زنان از حیض وقتی است که پنجاه سال تمام شود. و در مرسله بزنطی نیز وارد شده است که حد یأس از حیض پنجاه سال است.

و کلینی رحمه اللَّه بعد از آن ذکر کرده است که در روایت واقع شده است که شصت سال است پس ظاهر می شود که شصت نسبت به قریشی باشد و پنجاه در غیر قریشی و جمعی نبطی را ملحق به قریشی ساخته اند که ایشان نیز در شصت سالگی یائسه می شوند.

و روایتی نقل کرده اند که در او وارد شده است و اکثر علما ذکر کرده اند که آن روایت را ندیده ام و دور نیست که چون خون حیض و ولادت آن زنان را تا شصت سال دیده بوده اند حکم کرده بوده اند.

و قریشی زنی است که از جانب پدر یا مادر نیز بر احتمالی نسبش به نضر بن کنانه رسد و الیوم آن چه معروفست از نسب ایشان علویند که نسب ایشان