لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 588

مضطربه تمیز نداشته باشد عمل به احتیاط کند بهتر است به آن که همیشه عمل استحاضه کند و هر سال ده روز یا یازده روز روزه را قضا کند و اگر تروک حیض را نیز نکند بهتر است تا حق سبحانه و تعالی او را شفا دهد، و اگر خون از عادت تجاوز کند یک روز یا دو روز یا سه روز عمل حیض می تواند کرد بشرط آن که از ده روز در نگذرد که اگر مثلا عادت ده روز باشد البته غسل می کند و هر چه خون آید عمل استحاضه می کند و اگر عادت نه روز باشد یک روز بیشتر استظهار نمی کند؟ و اگر عادتش سه روز باشد و بعد از عادت خون ببیند هر یک روز

را واجبست که عمل حیض کند و در دو روز دیگر مخیر است.

و بعضی گفته اند که تا ده روز عمل حیض می تواند کرد پس اگر از ده روز درگذرد عادت را حیض حساب می کند و نماز و روزه را که ترک کرده است قضا می کند و بهتر آنست که زیاده از یک روز عمل حیض نکند. و بر این مضامین احادیث صحیحه وارد شده است و اللَّه تعالی یعلم.

[قرئ که حق سبحانه و تعالی فرموده است سه طهر است ]

(و القرء هو جمع الدّم بین الحیضتین و هو الطّهر لأنّ المرأه تقرء الدّم ای تجمعه فی ایّام طهرها ثمّ تدفعه فی ایّام حیضها) و قرئ که حق سبحانه و تعالی فرموده است که مطلّقات عده بدارند سه قرء را طهر است یعنی سه طهر زیرا که قرء در لغت عرب بمعنی جمع است و در اینجا جمع شدن خونست در میان دو حیض زیرا که زن در ایام طهر خون در رحم او جمع می شود و در ایام حیض دفع می شود و این سخن انسب آن بود که در طلاق مذکور شود.

و ظاهرا غرض علی نیز اینست که آن چه حضرت فرموده است که اقراء او مثل اقراء خویشان اوست در اینجا نیز مراد اطهار است و مذکور شد که تلازمست میان هر دو و ظاهرا اینجا بمعنی حیض باشد و شک نیست که قرء در لغت عرب و احادیث بهر دو معنی آمده است و در عده احادیث صحیحه وارد