لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 592

اللَّه علیه که هر گاه زنی در نماز باشد و گمان کند که حایض شده است دست خود را بر آن موضع بمالد و ملاحظه کند اگر خون در آمده است نماز را قطع و اگر خون نبیند نماز را تمام کند و دور نیست که این ملاحظه از جهه اطمینان قلب خوب باشد و محتمل است که واجب باشد ملاحظه که مبادا نماز را در حیض به جا آورده باشد خصوصا هر گاه در اوقات عادت او باشد.

[اگر چند ماه خون نبیند]

(و سئل موسی بن جعفر صلوات اللَّه علیهما عن رجل اشتری جاریه فمکثت عنده اشهرا لم تطمث و لیس ذلک من کبر و ذکر النّساء أنّه لیس بها حبل هل یجوز أن تنکح فی الفرج؟ فقال انّ الطّمث قد تحسبه الرّیح من غیر حبل فلا بأس أن یمسّها فی الفرج) و از آن حضرت صلوات اللَّه علیه پرسیدند که اگر شخصی کنیزکی بخرد و چند ماه پیش او بماند و حایض نشود و حیض نیامدن به سبب پیری نباشد به آن که کنیزک جوان باشد و زنان چون ملاحظه کردند گفتند که حامله نیست آیا جایز است مالک را که با او جماع کند در فرج؟ با آن که محتمل است که حامله باشد و خلافست در حامله که از زنا نباشد که او را بعد از چهار ماه و ده روز وطی جایز است

یا نه و خواهد آمد و اگر حملش از زنا باشد پیش از چهار ماه و ده روز حرام است وطی و بعد از آن جایز است پس حضرت فرمودند که چون جزم بحمل نیست زیرا که ممکن که بادی سبب حبس حیض شده باشد و حامله نباشد پس باکی نیست که او را جماع کند در فرج.

و این حدیث بسند صحیح از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقولست و تتمه این حدیث اینست که گفتم که اگر حامله باشد از آن منتفع می توانم شد حضرت فرمودند که بلی در غیر فرج.

[اگر خون یک ماه بند آید]

(و اذا احتبس علی المرأه حیضها شهرا فلا یجوز ان تسقی دواء