لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 594

کرده اند که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که هر گاه شخصی کنیزک بالغه را بخرد و شش ماه بگذرد نزد او که حایض نشود و حامله نباشد حضرت فرمودند که اگر در سنی است که زنان در آن سن حایض می شوند و پیر و صغیره نباشد و هم چنین بعد از نه سالگی بسیار است که پانزده سال حایض نمی شود چنین نیز

نباشد این عیبی است که کنیز را باین عیب به صاحبش پس می توان دادن که زر خود را بگیرد.

و این مسأله بکتاب بیع انسب بود و خواهد آمد که هر صفتی که بر خلاف طبایع صحیحه باشد عیب است تا آن که اگر موی پشت زهار نداشته باشد رد می تواند کرد و کسی نگوید که کنیزانی که از جهت خدمتند هر چند حایض نشوند بهتر است زیرا که عیب فی نفسه عیب است هر چند نسبت به آن شخصی که به او فروخته باشیم عیب نباشد.

[بر حایض واجب نیست که بعد از حیض بشوید جامهائی را که در حالت حیض پوشیده باشد]

(و لیس علی الحائض اذا طهرت أن تغسل ثیابها الّتی لبستها فی طمثها او عرقت فیها الّا أن یکون أصابها شی ء من الدّم فتغسل ذلک منها) و بر حایض واجب نیست که بعد از حیض بشوید جامهائی را که در حالت حیض پوشیده باشد یا در آن عرق کرده باشد مگر آن که از خون نجس شده باشد که همان موضع نجس را می شویند و در این باب احادیث صحیح و کالصحیح بسیار وارد شده است و بعضی از آنها گذشت.

(فان اصاب ثوبها دم الحیض فغسلته فلم یذهب أثره صبغته بمشق حتّی یختلط و یذهب) پس اگر خون حیض به جامه حایض رسیده باشد و هر چند شویند اثر رنگ آن نرود جامه به گل سرخ رنگ کند تا رنگها مخلوط شود و آن اثر زایل شود یعنی اثر خون پیدا نباشد و محتمل است که چون از گل سرخ بشویند آن اثر بالکلیه زایل شود، و این معنی از جهت رفع وسواس است و اگر نه آن اثر خون پاکست.