لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 596

می کنند که مراد از اطّهار طهارت باشد مجازا و عمل بهر دو بهتر است که تا پاک شدن حرام باشد و تا غسل کردن مکروه باشد به کراهت شدیده و تا فرج خود را شستن مکروه باشد به کراهت سبک چنانکه گفته است:

[اگر زن پاک شده باشد پیش از غسل فرجش را بشوید بعدا جماع کند]

(فان کان الرّجل شبقا و قد طهرت المرأه و اراد أن یجامعها قبل الغسل أمرها ان تغسل فرجها ثمّ یجامعها) پس اگر مردی بسیار خواهان جماع باشد و زن پاک شده باشد و خواهد که با او جماع کند پیش از غسل امر کند زن را که فرجش را بشوید بعد از آن با او جماع کند.

و مضمون این حدیث را کلینی بسند صحیح و سند قوی و شیخ بسند کالصحیح روایت کرده اند و چند خبر کالصحیح نقل کرده است که جماع نمی تواند کرد تا غسل نکند و حمل بر کراهت کرده است و جمع می توان کرد که جایز نباشد هر گاه این دو شرط مفقود باشد یکی آن که شبق

باشد. و دویم آن که فرجش را بشوید. لیکن دو حدیث کالصحیح روایت کرده است که جماع می تواند کرد و بعد از غسل بهتر است پس ظاهر شد که جایز است وطی با کراهت و در آن دو صورت کراهت کمتر می شود.

و محتمل است که مکروه نباشد خصوصا وقتی که آب بهم نرسد و از ترک جماع خوف مرض یا وقوع در زنا داشته باشد و احوط آنست که در این صورت تیمم کند زن تا بی دغدغه باشد چنانکه عمار ساباطی از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه پرسید که هر گاه زن تیمم بدل از غسل حیض کند حلال می شود بر شوهر حضرت فرمودند که بلی.

و کلینی در حدیث کالصحیح روایت کرده است که از حضرت صلوات اللَّه علیه پرسیدند که زن حایض را بعد از حیض و قبل از غسل جماع می توان کرد هر گاه آب نباشد که غسل کند حضرت فرمودند که هر گاه فرجش را بشوید و تیمم کند باکی نیست و جماع می تواند کرد.