لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 601

حملت به أمّه فی طمثها [او فی حیضها]) و به روایات متکثره از جابر بن عبد اللَّه انصاری و زید بن ثابت و غیرهما از حضرت سید المرسلین و ائمه طاهرین صلوات اللَّه علیهم منقولست که همه فرمودند که دشمن ما نیست مگر کسی که ولد الزنا باشد، یا ولد الحیض که مادرش در حیض آبستن شده باشد بر او.

و جابر همیشه در کوچهای انصار فریاد می کرد که اگر خواهید که بدانید فرزندان خود را که حلال زاده اند یا حرامزاده بپرسید از ایشان که محبت علی دارند یا دشمنی اگر دوست آن حضرت باشند بدانید که حلال زاده اند و اگر دشمن باشند فکری در مادران ایشان بکنید که البته زنا کرده اند.

و احادیث بسیار وارد شده است که از ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم که هر که نظر بدل خود کند و محبت اهل البیت را در دل خود بیابد شکر کند حق سبحانه

و تعالی را بر اول نعمتها که آن حلال زادگی است و در کتاب نکاح نیز خواهد آمد.

[استبراء کنیز]

(و تستبرأ الامه اذا اشتریت بحیضه و من اشتری أمه فدخل بها قبل ان یستبرئها فقد زنا بماله) و هر گاه کنیزی را بخرند واجبست که او را استبرا کنند به یک حیض که اگر یک حیض بیاید از او مظنون می شود که حامله نیست و او را وطی می توان کرد و کسی که کنیزی بخرد و به او دخول کند پیش از استبرا پس چنانست که بمال خود زنا کرده است و زنای بمال خود حرام است و لیکن مثل زنا بمال دیگران نیست. و احادیث استبرای کنیزان در کتاب نکاح خواهد آمد ان شاء اللَّه تعالی و مصنف از جهت لفظ حیض در اینجا ذکر کرده است.

[هر گاه زن خواهد که غسل حیض کند بر او لازمست که استبرا کند]

(و اذا ارادت المرأه الغسل من الحیض فعلیها ان تستبرئ و الاستبراء أن تدخل قطنه فان کان هناک دم خرج و لو مثل رأس