لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 627

صلوات اللَّه علیه و دلالت می کند بر آن که تیمم شکسته می شود بمجرد رسیدن به آب با تمکن از استعمال آن، و اشعاری دارد لفظ شکستن با لفظ اعاده اگر تیمم بدل از غسل کرده باشد من بعد که تیمم می کند باز بدل از غسل می کند نه بدل از وضو چنانکه جمعی گفته اند و بنا بر مذهب ایشان می باید که اگر آب وضو به همرسد وضو سازد چنانکه گفته اند.

و احادیث صحیحه متقدمه رد قول ایشان می کند که حضرت مطلقا فرمودند که تیمم کند و وضو

نسازد و قول این جماعت از استنباط ناشی شده است که گفته اند که تیمم بدل از غسل بمنزله غسل است و هر گاه ناقض غسل بفعل آید مثل جنابت تیمم را مرتبه دیگر بقصد غسل می سازد و اگر ناقض وضو بفعل آید تیمم را بدل از وضو می سازد. و روایتی ندیده ام که دلالت بر مطلب ایشان کند و اگر کسی خواهد که مخالفت ایشان نکرده باشد احتیاطا تیممی بدل از وضو بعد از تیمم بدل از غسل نیز به جا آورد.

[اگر کسی بیابد آب را در وقتی که داخل نماز شده قطع کند نماز را و وضو بسازد]

(فان أصاب الماء و قد دخل فی الصّلاه فلینصرف و لیتوضّأ ما لم یرکع فان کان قد رکع فلیمض فی صلاته فان التّیمّم أحد الطّهورین) تتمه صحیحه زراره است که از حضرت صلی اللَّه علیه و آله سؤال کرد که اگر کسی بیابد آب را در وقتی که داخل نماز شده است حضرت فرمودند که قطع کند نماز را و وضو بسازد و نماز را از سر گیرد ما دام که برکوع نرفته باشد پس اگر برکوع رفته باشد همان نماز را تمام کند زیرا که تیمم یکی از دو مطهریست که حق سبحانه و تعالی قرار داده است یعنی مطهر آبی قرار داده است که آن وضو و غسل است و مطهر خاکی نیز مقرر فرموده است که آن تیمم است.

و بر این مضمون روایات قویه وارد شده است، و در روایتی قوی کالصحیح یا صحیح وارد شده است از محمد بن حمران از حضرت امام