لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 629

کالصحیحه وارد شده است. و حدیث صحیح و کالصحیح نیز وارد شده است بر اعاده و محمولست بر استحباب. و احادیث صحیحه وارد شده است که تیمم را در آخر وقت واقع سازد و محمولست بر استحباب زیرا که احادیث صحیحه وارد شده است بر جواز تیمم در سعت وقت و احوط آنست که اگر در سعت وقت تیمم کند اگر آب بهم رسد آن نماز را اعاده کند با بقاء وقت.

[اگر شخصی آب بهم نرسد و وقت نماز شود و تیمم کند و دو رکعت نماز بگذارد و بعد از آن آب بهم رسد]

(و قال زراره و محمّد بن مسلم قلنا لأبی جعفر صلوات اللَّه علیه رجل لم یصب ماء و حضرت الصّلاه فتیمّم و صلّی رکعتین ثمّ أصاب الماء أ ینقض الرّکعتین أو یقطعهما و یتوضّأ ثمّ یصلّی قال لا و لکنّه یمضی فی صلاته فیتمّها و لا ینقضها لمکان الماء لأنّه دخلها علی طهر بتیمّم) و بسند صحیح روایت است از زراره و محمد بن مسلم که گفتند عرض کردیم به خدمت حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که اگر شخصی را آب بهم نرسد و وقت نماز شود و تیمم کند و دو رکعت نماز بگذارد و بعد از آن آب بهم رسد آیا آن دو رکعت نماز شکسته می شود یا می باید که قطع نماز به مبطلی بکند و وضو

سازد و نماز کند؟ حضرت فرمودند که هیچ یک را نمی کند بلکه نماز را تمام می کند و بواسطه وجود آب نماز را بر هم نمی زند زیرا که با طهارت تیمم داخل نماز شده است.

و کسی نگوید که همین علت جاریست در مسأله سابقه که آب را پیش از رکوع دریابد زیرا که بر تقدیری که این عبارت عام باشد مخصص می شود به آن خبر بلکه ظاهر می شود که این جزو علت است نه علت تامه بلکه علت وجدان آبست بعد از رکوع. و این حدیث نیز دلالت ظاهری دارد بر جواز تیمم در فراخی وقت و اگر در این صورت نماز را تمام کند و آب برطرف شود ظاهر آنست که تیممش صحیح است بواسطه نماز دیگر تیمم نباید کرد زیرا که اگر چه آب بهم رسید اما متمکن نبود شرعا از استعمال آب و منع شرعی مثل