لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 634

کنند بر آن که ضرر به او رسد و هم چنین در کسیر هر گاه جبیره نتوان کرد به آن که مثلا از بلندی افتاده باشد که استخوانهای پهلویش شکسته باشد.

[شخص جنب شده بود و آبله داشت او را غسل دادند و مرد]

(و قیل لرسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله انّ فلانا اصابته جنابه و هو مجدور فغسّلوه فمات فقال قتلوه الّا سألوا «1» الّا یمّموه «2» انّ شفاء العیّ السّؤال) و عرض نمودند به خدمت حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله که فلان شخص جنب شده بود و آبله داشت او را غسل دادند و مرد حضرت فرمودند که جماعتی که او را غسل دادند یا فتوی دادند به غسل او را کشتند چرا سؤال نکردند چرا تیممش ندادند به درستی که دوای درد

جهل و نادانی پرسیدن است. و در بعضی از نسخ به غین معجمه است یعنی گمراهی و بحسب معنی قریب است به اول و لیکن محدثان ضبط کرده اند این لفظ را بعین بی نقط و غین با نقط سهو نساخ است.

و این حدیث را کلینی بسند کالصحیح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه روایت کرده است در دو جا که از آن حضرت سؤال کردند و قریب باین حدیثی ذکر کرده است که از حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله سؤال نمودند.

(و سئل الصّادق صلوات اللَّه علیه عن مجدور اصابته جنابه فقال ان کان اجنب هو فلیغتسل و ان کان احتلم فلیتیمّم) و از آن حضرت صلوات اللَّه علیه سؤال نمودند از آبله زده ای که جنب شده بود پس حضرت فرمودند که اگر باختیار خود جماع کرده باشد غسل بکند و اگر محتلم شده باشد بی اختیار پس تیمم کند و این حدیث را شیخان مرسلا از آن حضرت روایت کرده اند.