لوامع صاحبقرانی، مقدمه، ص: 1 صفحه 644

و نیز رد است بر عمر بن الخطاب و بر متابعان او که همه جا رد کرده است قول خدا و رسول را صریحا و اینها تأویل کرده اند که اجتهاد کرده است و غرض از ذکر اینها آنست که بینا شوی به اقوال حضرات ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم و بدانی که چون کلام ایشان کلام الهی است در هر عبارتی مطالب بسیار مستنبط می شود تا به مرتبه می رسد که این کس را یقین حاصل می شود که اینها مراد ایشان است. و جمعی از متأخرین علما غافل شده اند.

[خائف از مرض تیمم می کند]

(و سال عبد اللَّه بن سنان أبا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن الرّجل تصیبه الجنابه فی اللّیله البارده و یخاف علی نفسه التّلف ان اغتسل؟

فقال یتیمّم و یصلی فاذا أمن من البرد اغتسل و أعاد الصّلاه) و بسند

صحیح منقول است که سؤال کرد عبد اللَّه از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که هر گاه شخصی جنب شود باختیار خود در شبی که سرد باشد و ترسد که اگر غسل کند هلاک شود؟ حضرت فرمودند که تیمم می کند و نماز می کند و وقتی که از سرما ایمن می شود غسل می کند و نماز را اعاده می کند.

بدان که کلینی این حدیث را بسند صحیح از جعفر بن بشیر روایت کرده است و او از شخصی از حضرت صلوات اللَّه علیه و شیخ نیز مثل او روایت کرده است. و ایضا روایت کرده است از جعفر بن بشیر از عبد اللَّه بن سنان یا غیر او از حضرت و ممکن است که او غیره از قلم نساخ افتاده باشد یا جعفر که از عبد اللَّه بن سنان شنیده بود شک داشته و ابن ابی عمیر که راوی عبد اللَّه است در این کتاب او شک نداشته باشد بلکه همین سند تأیید آن می کند که جعفر از عبد اللَّه شنیده بوده است و چون اندک دغدغه داشته است یک بار عمن حدثنی گفته است و یک بار عن عبد اللَّه بن حنان او غیره گفته است از نهایت احتیاطی که داشته است و لیکن سقوط از نساخ اظهر است چون ظاهر است که کتاب عبد اللَّه را داشته اند.