لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 184

و مراد از آن ستاره هایی است که در اول شب ظاهر می شوند و در آخر شب غروب می کنند و چون آن مختلف می شود اولی آنست که هر هفته یک مرتبه نشان کنند و ستاره های ثوابت اگر چه خود حرکت ندارند بحسب ظاهر اما به اعتبار حرکت آفتاب آنها نیز مختلف می شوند و همین که ثوابت ستاره را در یکسان نشان کردند در همه سالها به آن نسبت است چون حرکت ثوابت محسوس نمی شود و اگر ستاره های سیّاره را نشان کند اکثر اوقات ملاحظه آنها می باید کرد و چون حرکت جدی و فرقدان کمتر است بهتر محسوس می شود چون در شبانه روزی یک دور حرکت می کند پس از وقتی که برابر یکدیگرند تا وقتی که یکی از اینها بالا رود و دیگری به زیر شش ساعت می شود و اگر در میان باشد

به آن نسبت که از حساب می کنند با حساب ساعات شب در هر فصلّی نصف شب خوب ظاهر می شود و این معنی از تجربیات است و به تجربه بدیهی می شود و علم بهم می رسد در غالب اوقات و اگر مشتبه شود اندک زمانی که می گذرد یقین می شود و اللَّه تعالی یعلم.

باب صلاه رسول اللَّه

(صلّی اللَّه علیه و آله الّتی قبضه اللَّه علیها قال ابو جعفر صلوات اللَّه علیه کان رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله لا یصلّی بالنّهار شیئا حتّی یزول النّهار او الشّمس فاذا زال صلّی ثمانی رکعات و هی صلاه الاوّابین یفتح فی تلک السّاعه ابواب السّماء و یستجاب الدّعاء و تهبّ الرّیاح و ینظر اللَّه إلی خلقه فاذا فاء الفی ء ذراعا صلّی الظّهر اربعا و صلّی بعد الظّهر رکعتین ثمّ صلّی رکعتین اخراوین ثمّ صلّی العصر اربعا اذا فاء الفی ء ذراعا ثمّ لا یصلّی بعد العصر شیئا حتّی تؤوب الشّمس فاذا ابت و هو ان تغیب صلّی المغرب ثلاثا و بعد المغرب اربعا ثمّ لا یصلّی شیئا حتّی یسقط الشّفق فاذا سقط الشّفق صلّی العشاء ثمّ آوی رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله إلی فراشه و لم یصلّ شیئا حتّی یزول نصف اللّیل فاذا زال نصف اللّیل صلّی ثمانی رکعات و أوتر فی الرّبع الاخیر من اللّیل بثلاث رکعات فقرا فیهنّ فاتحه الکتاب و قل هو اللَّه احد و یفصل بین الثّلاث بتسلیمه و یتکلّم و یأمر بالحاجه و لا یخرج من مصلّاه حتّی یصلّی الثّالثه الّتی یوتر فیها و یقنت فیها قبل الرّکوع ثمّ یسلم و یصلّی رکعتی الفجر قبیل الفجر و عنده و بعیده ثمّ یصلّی رکعتی الصّبح و هو

الفجر اذا اعترض الفجر و اضاء حسنا فهذه صلاه رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله الّتی قبضه اللَّه تعالی علیها) این بابی است در بیان نماز حضرت