لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 185

سیّد المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله که مداومت بر آن می نمودند در اواخر عمر و بر این مداومت از دنیا بیرون رفتند منقول است که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که حضرت رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله در روز نماز نمی کردند هیچ نمازی را تا زوال روز می شد و در بعضی از نسخ تا زوال آفتاب پس چون زوال می شد هشت رکعت نماز می کردند و آن هشت رکعت نماز نافله ظهر است که مسمی است به نماز اوّابین یعنی جمعی که همیشه بازگشت دارند بحق سبحانه و تعالی به توبه و انابت یا آن که این نماز بمنزله توبت و انابت ایشان است در ثواب و محو گناهان و در این ساعت درهای آسمان گشوده می شود از جهت بالا بردن اعمال حسنه خلایق و دعاها مستجاب می شود و بادهای رحمت یا بادهای نافله از جهت خلایق خصوصا جمعی که در کشتیهااند می آید و حق سبحانه نظر شفقت و مرحمت بسوی خلایق می کند و از آن جمله است آن که در این ساعت عبادات اسباب قرب ایشان را مقرر فرموده است پس چون سایه یک ذرع می گذشت که دو شبر باشد چهار رکعت نماز ظهر را به جا می آوردند و بعد از نماز ظهر دو رکعت نماز می کردند پس فاصله که می شد دو رکعت نماز دیگر به جا می آورند و چهار رکعت نماز عصر را می کردند وقتی که یک

ذراع دیگر گذشته بود به آن که در شبر پنجم می کردند دیگر بعد از نماز عصر نمازی نمی کردند تا غروب آفتاب پس چون غروب می شد که اثر آفتاب غایب می شد که حمره مشرقیه باشد یا قرص غایب می شد سه رکعت نماز شام را می کردند و بعد از آن چهار رکعت نافله شام را به جا می آوردند دیگر نماز نمی کردند تا سرخی جانب مغرب زایل می شد و چون سرخی بر طرف می شد نماز خفتن را می کردند و بعد از آن به خوابگاه خود می فرمودند و نمازی نمی کردند تا نصف شب می گذشت پس چون نصف می گذشت هشت رکعت نماز شبرا به جا