لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 251

فی ذلک المسجد ضوء من السّراج) و منقولست به چند سند که حضرت صلّی اللَّه علیه و آله فرمودند که هر که روشن کند در مسجدی از مساجد الهی چراغی تا روشنی آن چراغ باشد فرشتگان همه با حاملان عرش از جهه او طلب مغفرت کنند و هر طلبی که ملائکه نمایند بامر الهی است.

و در حدیثست که حق سبحانه و تعالی هر گاه فرشتگان را امر کند به دعا البته می آمرزد آن بنده را و حاجتش را بر می آورد بدان که این حدیث را انس بن مالک روایت کرده است و از محدثین ما بعضی نام او را برده اند و بعضی گفته اند که از

رجلی بما رسیده است و در حدیث کالصحیح از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه منقولست که عمده دروغهایی که بر حضرت سیّد المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله بستند عایشه و ابو هریره و انس بن مالک بستند و عمده احادیث اهل سنت از این سه کس است و از عبد اللَّه بن عمرو اخبار در مذمّت او نیز وارد است پس آن که محدثین ما از او نقل کرده اند این حدیث را و بر سبیل ندرت نیز از ایشان نقل می کنند وقتی می کرده اند که موافق آن خبر از صادقین صلوات اللَّه علیهم به ایشان رسید باشد و از جهه تالیف قلوب عامه نقل می کرده اند و با آن که در سنتی ها مساهله می توان کرد محدثان ما نمی کرده اند مگر در مثل این صورت و اللَّه تعالی یعلم.

[خارج کردن چیزی از مسجدی به مسجد دیگر]

(و قال ابو جعفر صلوات اللَّه علیه اذا اخرج احدکم الحصاه من المسجد فلیردّها فی مکانها او فی مسجد آخر فإنّها تسبّح) و به روایت وهب منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که فرمودند که هر گاه شخصی سنگ ریزه را از مسجد بیرون برد می باید که آن سنگ ریزه را به جای خود آورد یا به مسجدی دیگر که آن تسبیح می گوید و این در صورتی است که سنگ ریزه جزو مسجد باشد امّا اگر از زیادتیها باشد که سبب