لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 344

یجزیک ان تصلّی فیه بقدر ما یکون علی منکبیک مثل جناحی الخطّاف)

و به اسانید صحیحه منقولست از زراره از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که فرمودند کمتر آن چه کافیست ترا که نماز کنی در آن از ردا آنست که بر دوشهای تو باشد مثل بالهای پرستوک مثل دستمالی که بر دوش باشد.

[امام حسین صلوات اللَّه علیه نماز کردند در یک جامه که نصف ساق را گرفته بود]

(و قال ابو بصیر لأبی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه ما یجزی الرّجل من الثّیاب ان یصلّی فیه فقال صلّی الحسین ابن علی صلوات اللَّه علیه فی ثوب قد قلص عن نصف ساقه و قارب رکبتیه لیس علی منکبیه منه الّا قدر جناحی الخطّاف و کان اذا رکع سقط عن منکبیه و کلّما سجد یناله عنقه فردّه علی منکبیه بیده فلم یزل ذلک دابه و دابه مشتغلا به حتّی انصرف) و منقولست بسند موثق از ابو بصیر که گفت عرض نمودم به خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که کمترین جامه که کافی باشد نماز گذارنده را که در آن نماز کند چند جامه است حضرت فرمودند که حضرت امام حسین صلوات اللَّه علیه نماز کردند در یک جامه که نصف ساق را گرفته بود و زانوها را نزدیک بهم آورده بودند چون آن جامه تنگ بود و بر دوش های آن حضرت نبود مگر بقدر دو بال پرستوک و چون کوچک بود هر مرتبه که برکوع می رفتند آن سر جامه از دوش حضرت مایل به کردن می شد و چون به سجده می رفتند از دوشها به گردن حضرت می افتاد و باز حضرت بعد از سجود به جای خود بر می گردانیدند و باین نحو می کردند تا از نماز فارغ شدند و ظاهر می شود که امثال این افعال که از جهت نماز

باشد ضرر نداشته باشد خصوصا هر گاه مجتمع نباشد و هر فعلی در رکعتی باشد چنانکه گذشت.

[حضرت زهرا صلوات اللَّه علیها نماز کردند در پیراهنی و مقنعه صغیره که بر سر مبارک گرفته بودند]

(و روی الفضیل عن ابی جعفر صلوات اللَّه علیه قال صلّت فاطمه صلوات اللَّه علیها فی درع و خمارها علی رأسها لیس علیها اکثر