لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 456

ناشایسته پس جبرئیل دست مبارک حضرت سیّد الأنبیاء صلّی اللَّه علیه و آله را گرفت و روی حضرت را به جانب کعبه کرد و آنها که در عقیب آن حضرت نماز می کردند روهای خود را در نماز به جانب کعبه کردند به حیثیتی که مردان به جای زنان رفتند و زنان به جای مردان پس اول نماز ایشان بسوی بیت المقدس بود و اخر نماز ایشان به جانب کعبه پس این خبر بمسجد بنی عبد الاشهل رسید در مدینه و اهل آن مسجد دو رکعت نماز عصر را کرده بودند روی ایشان را نیز به جانب کعبه کردند و اوّل نماز ایشان بسوی بیت المقدس بود و آخر نماز ایشان بسوی کعبه پس آن مسجد را مسجد دو قبله نامیدند پس مسلمانان به خدمت آن حضرت صلی اللَّه علیه و آله عرض نمودند که نمازهای ما که بسوی بیت المقدس کردیم ضایع خواهد شد یا رسول اللَّه پس حق سبحانه و تعالی این آیه را فرستاد که حق سبحانه و تعالی هرگز ایمان شما را ضایع نخواهد گردانید که نماز را به جانب بیت المقدس کرده اید و حق سبحانه و تعالی نماز را ایمان نامید تا دلالت کند بر آن که هر که نماز نمی کند ایمان ندارد و بتحقیق که این حدیث را بر نحوی که وارد شده است بحسب

سند بلکه اسانید بسیار و متن که مشتمل است بر زیادتی بی شمار در کتاب نبوت و معجزات آن حضرت ذکر کرده ام هر که تفصیل آن را خواهد باید که رجوع به آن کتاب کند و بعضی از این خبر در حسن کالصحیح از حلبی از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه منقولست و بعضی در موثقه ابو بصیر از احدهما صلوات اللَّه علیهما و بعضی از موثقه کالصحیحه ابو بصیر از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه.

[مردی که کور باشد و نماز کرده باشد بر خلاف قبله ]

(و روی عن عبد الرّحمن بن ابی عبد اللَّه انّه سئل الصّادق صلوات اللَّه علیه عن رجل اعمی صلّی علی غیر القبله فقال ان کان فی وقت فلیعد و ان کان الوقت قد مضی فلا یعید قال و سألته عن رجل