لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 46

هست

و احکام سهو در باب خود خواهد آمد در اینجا به تبعیت جزو اول مذکور شد.

(قال زراره و الفضیل قلنا لأبی جعفر صلوات اللَّه علیه أ رأیت قول اللَّه عزّ و جلّ إِنَّ الصَّلاهَ کانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتاباً مَوْقُوتاً قال یعنی کتابا مفروضا و لیس یعنی وقت فوتها ان جاز ذلک الوقت ثمّ صلّاها لم تکن صلاه مؤدّاه و لو کان ذلک کذلک لهلک سلیمان بن داود علیهما السّلام حین صلّاها لغیر وقتها و لکن متی ذکرها صلّاها) و بسند صحیح از زراره و کالصحیح از فضیل بن یسار منقول است که ایشان گفتند که ما به خدمت حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه عرض کردیم که بیان فرمائید قول خداوند عالمیان را که نماز بر مؤمنان کتابی است موقوت چه معنی دارد حضرت فرمودند که نوشته ایست واجب و ظاهر آنست که حضرت تفسیر موقوتا کرده باشند و ممکن است که تفسیر کتابا کرده باشند و بعد از آن بیان موقوتا فرموده باشند که مراد از موقوت نه آنست که اگر از این وقت بگذرد فوت شود و تدارک نتوان کردن و اگر آن را به جا آورند بعوض فایته نشود و اگر چنین می بود می بایست که حضرت سلیمان ابن داود هلاک می شدند چون نماز را در غیر وقت فضیلت یا اختیار به جا آوردند و لیکن نمازی که فوت شود هر گاه به خاطرش رسد قضا می کند آن را و این عبارت دو احتمال دارد یکی آن که سایل چون از حضرات صلوات اللَّه علیهم شنیده است که ایشان مبالغه در نماز در وقت اختیار یا فضیلت می فرموده اند و گمانش این بوده است

که نماز که از وقت اختیار یا فضیلت بگذرد قضا می شود حضرت صلوات اللَّه علیه فرموده باشند که نه چنین است که توهم کرده اید بر تقدیری که این اوقات وقت مختار باشد اگر از این وقت عمدا بگذرانند قضا نمی شود بلکه تا وقت اضطرار هست ادا است هر چند