لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 483

است و هر که خواهد رجوع کند بکتاب حجت کافی و محاسن برقی و عقاب الاعمال و بصائر الدّرجات و امثال این کتب قطع نظر از کتب کلامیّه که مشحونست از این معنی بلکه اجماع شیعه است به اجماع یقینی که امامت از اصول دین است

و احادیث متواتره از طرق عامه و خاصه وارد است که هر که امام زمان خود را نداند و بمیرد کافر مرده است و احادیث بسیار وارد شده است که جمعی که اثنا عشری نیستند عبادات ایشان و زنا و لواطه ایشان مثل یکدیگر است چون مذکور شد که صلاه که اعظم عباداتست اگر کسی بی وضو واقع سازد دو عقاب دارد یکی آن که نماز نکرده است و مانند کفار است و دویم آن که استخفاف به نماز کرده است و آن نیز بمنزله کفر است بخلاف آن که تارک الصلاه است او را عقاب می کنند از جهه ترک فقط پس چنانکه وضو شرط صلاه است هم چنین معارف واجبه شرط ایمانست بلکه شرط اسلام پس بمنزله نمازیست که کفار به جا آورند و بعد از این نیز احادیث متفرقه در این باب مذکور خواهد شد إن شاء اللَّه تعالی.

باب الاذان و الاقامه و ثواب المؤذّنین

اشاره

این بابی است در بیان شرعیت اذان و اقامت و کیفیّت آن و ثواب مؤذّنان و سایر احکامی که متفرع می شود بر آن بدان که علماء شیعه اجماع کرده اند بر آن که اذان و اقامه به وحی الهی است چنانکه اجماع سنّیانست بر آن که از خواب یکی از صحابه است که آن عبد اللَّه بن زید است یا ابی بن کعب و اجماع شیعه است بر آن که هر که این اعتقاد داشته باشد ملعونست و احادیث ما متواتر است که از وحی است و بعضی از آن مذکور خواهد شد.

[اذان جبرئیل ]

(و روی حفص بن البختریّ عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه انّه قال لمّا اسری برسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله حضرت الصّلاه فاذّن جبرئیل علیه السّلام فلمّا قال اللَّه اکبر اللَّه أکبر قالت الملائکه اللَّه اکبر اللَّه اکبر فلمّا قال اشهد ان لا اله الّا اللَّه قالت الملائکه خلع الانداد فلمّا قال اشهد انّ محمّدا رسول اللَّه قالت الملائکه نبیّ بعث فلمّا قال حیّ علی الصّلاه قالت الملائکه حثّ علی عباده ربّه فلمّا قال حیّ علی الفلاح قالت الملائکه افلح من اتّبعه) منقولست به اسانید اربعه صحیحه از حفص که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که چون حضرت سیّد المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله را به معراج بردند وقت نماز حاضر شد یعنی وقت تعلیم نماز یا وقت نمازی که آن حضرت در آسمان کردند وجوبا یا استحبابا یا با تعلیما پس حضرت جبرئیل اذان گفت و چون گفت اللَّه اکبر اللَّه اکبر