لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 514

اقامت چون روزیست که دعا مطلوبست نماز ظهر و عصر را در وقت ظهر به جا آوردند و از جهه ظهر اذان و اقامت گفتند و از جهه عصر اقامه تنها گفتند چون وقت فضیلت عصر داخل نشده بود و اذان در وقت فضیلت می گفتند و هم چنین جمع فرمودند میان شام و خفتن در مشعر الحرام به یک اذان و دو اقامت به آن که نماز شام را در وقت خفتن به جا آوردند و اذان خفتن را پیش از نماز شام گفتند و بعد از آن اقامت از جهه نماز شام گفتند و بعد از نماز شام اقامت از جهه نماز خفتن گفتند و ظاهر آنست که سقوط اذان در این دو موضع به

اعتبار جمع بود چنانکه خواهد آمد.

[حضرت سیّد المرسلین جمع فرمودند میان نماز ظهر و عصر به یک اذان و دو اقامه ]

(و روی عبد اللَّه بن سنان عن الصّادق صلوات اللَّه علیه انّ رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله جمع بین الظّهر و العصر بأذان و اقامتین و جمع بین المغرب و العشاء فی الحضر من غیر علّه بأذان واحد و اقامتین) و بسند صحیح منقولست از عبد اللَّه از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که فرمودند که حضرت سیّد المرسلین صلّی اللَّه علیه و آله جمع فرمودند میان نماز ظهر و عصر به یک اذان و دو اقامت و هم چنین جمع کردند میان نماز شام و خفتن در حضر بی علّتی به یک اذان و دو اقامت و بر این مضمون احادیث بسیار از طرق خاصه و عامه وارد شده است و در بسیاری از این اخبار وارد شده است که جمع فرمودند تا وقت بر امّت آن حضرت فراخ شود و ظاهر جمع آنست که دو نماز را در یک وقت به جا آورده باشند و چون اذان از جهه نمازیست که وقت آن داخل شده باشد پس اگر نماز عصر را پیش از آن که سایه زیادتی چهار قدم شده باشد به جا آورند اذان را از جهه ظهر می گویند و اقامت نیز می گویند و نماز ظهر را به جا می آورند و اقامه می گویند و عصر را به جا می آورند و اگر نماز نکرده باشد تا چهار سبع شاخص گذشته باشد و اذان را پیش از نماز