لوامع صاحبقرانی، ج 3، ص: 1 صفحه 533

شما چرا در اذان و اقامه اشهد انّ علیّا ولیّ اللَّه را دو مرتبه می گویید فرمودند که تیمّنا و تبرّکا می گوییم و بحثها شد تا آن که فرمودند که دیگر نگوییم چند روز ترک کردند خود از جمعی شنیدم که فلانی سنّی است باز عرض نمودم که ظاهر شد که واجبست گفتن آن تقیه فرمودند که در اول نیز همین منظور من بود نخواستم که بلفظ تقیه بگویم مجملا دیگر می گفتند در مدّت حیات و در فقه رضوی چهار تکبیر است در اول اذان و اقامت هر یک، دیگر اشهد ان لا اله الا اللَّه اشهد انّ محمدا رسول اللَّه حیّ علی الصلاه حیّ علی الفلاح حیّ علی خیر العمل اللَّه اکبر اللَّه أکبر لا اله الا اللَّه هر یک دو بار مگر تهلیل در آخر اقامت که یک بار است و دو قد قامت الصلاه بعد از حیّ علی خیر العمل زاید است در اقامت حاصل آن که موافق مشهور است الا در تکبیر اول اقامت که چهار است موافق ظاهر خبر صدوق و جمع می توان کرد که اگر اقامت را متصل گویند با اذان بدو تکبیر اکتفا کنند و اگر منفصل واقع سازند

چهار تکبیر بگویند چنانکه ظاهر خبر فضل است یا آن که در تکبیر اقامه مخیّر باشد میان دو و چهار.

و شیخ طوسی رحمه اللَّه ذکر کرده است که در بعضی از روایات واقع است سی و هفت فصل به آن که تکبیر اقامه را چهار مرتبه بگویند و در بعضی از روایات چهل و دو فصل به آن که تکبیر اذان و اقامه را چهار مرتبه در اول و چهار مرتبه در آخر و تهلیل را دو مرتبه بگوید در اذان و اقامه و ذکر کرده است که بهر روایتی که عمل کند خوبست و اگر عمل با شهر بهتر است و اللَّه تعالی یعلم.

[مؤذنین امناء اللَّه هستند]

(و قال الصادق صلوات اللَّه علیه فی المؤذّنین إنّهم الامناء) و از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقولست که فرمودند در شأن مؤذنان که ایشان امنایند یعنی می باید که امین و عادل باشند تا جمعی که معذورند اعتماد به اذان