لوامع صاحبقرانی، ج 5، ص: 3 صفحه 103

(و ان قمت و لم یکن علیک من الوقت بقدر ما تصلّی فیه صلاه اللّیل علی ما ترید فصلّها و ادرجها ادراجا و الا دراج ان تقرأ فی کلّ رکعه الحمد وحدها) و اگر از جهه نماز شب برخیزی و آن مقدار وقت نباشد که نماز شب را به جا آوری به نحوی که می خواهی یعنی با سورهای طولانی و دعاها نماز شب را بکن و آن را مختصر کن و اختصار آنست که به سوره حمد فقط به جا آوری.

و کالصحیح منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه پرسیدند که اگر شخصی در آخر شب برخیزد و ترسد که صبح طالع شود چه کند حضرت فرمودند که الحمد تنها بخوان و تعجیل کن.

[اگر وقت تنگ باشد]

(فان خشیت طلوع الفجر فصلّ رکعتین و أوتر بالثّالثه) پس اگر ترسی که صبح طالع شود سه رکعت را به جا آور بانکه دو رکعت اول که از جهه نماز شب کرده رکعت را بان ضم کن تا دو رکعت شفع شود و یک رکعت آن دو رکعت را وتر کند یا آن که سه رکعت بکن تا وتر را به جا آورده باشی.

چنانکه در صحیح محمد بن مسلم وارد شده است که گفت از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه سؤال کردم از شخصی که در

آخر شب برخیزد و ترسد که ناگاه صبح شود و نماز شب را نتواند کرد آیا ابتدا به نماز وتر می کند یا نماز شبرا تمام می کند بانکه هشت رکعت مختصر به جا آورد و بعد از آن سه

ص: 173

رکعت وتر را واقع سازد حضرت فرمودند که ابتدا به وتر می کند و من نیز چنین کردم.

و در صحیح ابن وهب منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که آیا هر یک از شما را خوش نمی آید که اندکی پیش از نماز صبح برخیزد و سه رکعت نماز وتر را و دو رکعت نافله صبح را به جا آورد و حق سبحانه و تعالی از جهه او نماز شب تمام در نامه عملش بنویسد.

و دیگر اخبار که در این باب وارد شده است بر این مضمون بسیار است و ظاهر آنست که حضرت را مقصود آنست که نماز شب را در حالت اختیار باین نحو می تواند کرد و ترک نماز وتر نمی باید کرد مهما أمکن و ظاهر می شود که نماز وتر با طمانینه بهتر از تمام مختصر است چنانکه گذشت که اگر ادراج کند جایز است و اکثر بر اینند که مختصر همه را به جا آوردن بهتر است از اتیان به وتر با طمانینه و دعا.