لوامع صاحبقرانی، ج 5، ص: 3 صفحه 184

[نماز باران در بیابان باشد و پس از روزه ]

( «و لا یستسقی الّا بالبراری حیث ینظر إلی السّماء و لا یستسقی فی شی ء من المساجد الّا بمکّه») و در صحیح از ابن عمیر منقولست از وهب بن وهب از حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه که فرمودند که طلب باران نمی توان کرد مگر در صحراها در جائی که اطراف آسمان را توان دید و طلب باران نمی توان کرد در هیچ مسجدی مگر در مکه معظمه چون نماز استسقا در اکثر کیفیات حکم نماز عید دارد و احادیث صحیحه گذشت در عید که به صحرا رفتن بهتر است و بعضی از اصحاب گفته اند که اول در عقیب صلوات دعا کنند اگر مستجاب شود فبها و الا بیرون روند و بد نیست و عمل ما بر این است.

( «و اذا احببت ان تصلّی صلاه الاستسقاء فلیکن الیوم الّذی تصلّی فیه یوم الاثنین ثمّ تخرج کما تخرج یوم العید یمشی المؤذّنون بین یدیک حتّی تنتهی إلی المصلّی فتصلّی بالنّاس رکعتین بغیر اذان و

ص: 310

لا اقامه ثمّ تصعد المنبر و تخطب و تقلب رداک الّذی علی یمینک علی یسارک و الّذی علی یسارک علی یمینک ثمّ تستقبل القبله فتکبّر اللَّه مائه تکبیره رافعا بها صوتک ثمّ تلتفت عن یمینک و تسبّح اللَّه مائه مرّه رافعا بها صوتک ثمّ تلتفت إلی یسارک فتهلّل اللَّه مائه مرّه رافعا بها صوتک ثمّ تستقبل النّاس بوجهک فتحمد اللَّه مائه مرّه رافعا بها صوتک ثمّ ترفع یدیک فتدعو و یدعو النّاس و یرفعون اصواتهم

فانّ اللَّه عزّ و جلّ لا یخیّبکم إن شاء اللَّه») و هر گاه خواهی که نماز استسقا کنی باید که روز بیرون رفتن روز دوشنبه باشد بانکه امام در روز جمعه امر کند که مردمان همه سه روزه روزه بگیرند روز شنبه و یکشنبه و دوشنبه را و روز دوشنبه بیرون روند پا برهنه و با خضوع و خشوع چنانکه در روز عید بیرون می رفتی و مؤذنان پیش پیش تو روند تا به مصلی رسی که در آنجا نماز عیدین کرده می شود پس امامت می کنی و مردمان اقتدا می کنند دو رکعت نماز مانند نماز عید را بی اذان و اقامه بلکه سه مرتبه الصّلاه می گویند مثل نماز عید پس به منبر می روی و ردا را می گردانی بانکه جانب راست را به جانب چپ می کنی و جانب چپ را به جانب راست و اگر بالا را پائین کنند و رو را پشت کنند نیز بد نیست چنانکه جمعی گفته اند پس رو بقبله می کنی و صد مرتبه اللَّه اکبر به آواز بلند می گویی و رو به جانب راست می کنی و صد مرتبه سبحان اللَّه را می گویی به آواز بلند پس رو بدست چپ می کنی و صد مرتبه لا اله الا اللَّه می گویی به آواز بلند پس رو به مردم می کنی و صد مرتبه الحمد للّه می گویی به آواز بلند و مردمان متابعت امام می کنند در این چهار صد عدد و لیکن ایشان رو بقبله باشند و امام رو به چهار جهه کند، پس دستها را بر می داری و دعای باران می کنی و مردمان نیز دعا می کنند به آواز بلند که امید هست که حق سبحانه و تعالی

شما را ناامید برنگرداند إن شاء اللَّه.

و این مجموع مضمون عبارت فقه رضویست و مضمون احادیث معتبره

ص: 311

مقبوله است از آن جمله در صحیح از محمد بن مسلم و کالصحیح از احمد بن سلیمان منقولست که هر دو از مرّه آزاد کرده محمد بن خالد که والی مدینه بود و هر دو اصحاب آن حضرتند نقل کرده اند که می گفت که اهل مدینه به فریاد آمدند به نزد محمد بن خالد در طلب باران، والی بمن گفت که برو نزد حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه و به حضرت عرض کن که چه کنیم که مردمان به فریاد آمده اند نزد من، من رفتم و به حضرت عرض نمودم حضرت فرمودند که بگو بیرون رود من عرض نمودم که فدای تو کردم کی بیرون رود حضرت فرمودند که روز دوشنبه عرض نمودم که بچه عنوان بیرون روند حضرت فرمودند که منبر را پیش پیش بیرون برند و پیاده بیرون رود چنانکه در عیدین بیرون می روند یعنی پا برهنه با تضرع و زاری و مؤذنان پیش پیش می روند عصا، نیزها در دست تا به مصلی می رسند، دو رکعت نماز می کند و مردمان اقتدا می کنند بی اذان و اقامه پس بر منبر می رود و ردا را می گرداند جانب راست را به جانب چپ و جانب چپ را به جانب راست پس رو بقبله می کند و صد مرتبه تکبیر می گوید به آواز بلند پس رو بدست راست می کند و رو به جانب جمعی که در دست راست نشسته اند می کند و صد مرتبه تسبیح می گوید به آواز بلند پس رو به مردمان دست چپ می کند و صد