لوامع صاحبقرانی، ج 5، ص: 3 صفحه 191

بعد از آن به گریه آمدند و گریان می گفتند که ای خداوند من کوهها از خشکی همه با زمین برابر شده است یا شوره زار شده است یا بی گیاه شده است

لوامع

صاحبقرانی، ج 5، ص: 324

یا به فریاد آمده است و در نهج انصاحتست یعنی همه شکافته شده است از خشکی و زمینها گرد آلود شده اند و حیوانات حیران شده اند و در چراگاه سرگردانند هر چند می کردند گیاهی نمی یابند و فریاد می کنند مانند فریاد زنان بچه مرده که بر فقد فرزندان گریند و از بس که می گردند در چراگاه ها ترک گشتن کرده اند چون باران را از ایشان باز داشته استخوانهای ایشان باریک شده است و گوشت ایشان رفته و پیه گداخته و شیر منقطع شده است خداوندا رحم کن بر ناله شتران و بر صداهای گوسفندان، رحم کن حیران شدن اینها را در چراگاهها و نالهای اینها را در پایگاهها.

و حیوانات را وسیله ساختن از آن جهت است که در اخبار بسیار از ائمه اطهار صلوات اللَّه علیهم وارد است که حق سبحانه و تعالی می فرماید که اگر نه بهایم چرنده باشند و اگر نه اطفال شیرخواره باشند و اگر نه پیران پشت خم باشند یا با رکوع در نمازها و اگر نه جوانان با خشوع باشند هر آینه از آسمان باران نبارم و از زمین گیاه نرویانم و عذاب خود بر شما بریزم چنانکه ریزه ریزه شوید و حق سبحانه و تعالی می فرماید که اگر مؤاخذه می کرد حق سبحانه و تعالی مردمان را به اعمال بد ایشان بر روی زمین جنبنده نمی گذاشت، و در این خطبه مذکور نیست تعدّد و لیکن چون در اخبار وارد شده است که مثل نماز عید است بهتر آنست که بعد از نماز دو خطبه بخواند با فاصله نشستن و چون مطلوب در این نماز طلب بارانست در قنوتها و در

خطبها همه طلب باران می باید کرد.

[نماز استسقا دو رکعت است ]

( «و قال ابو جعفر صلوات اللَّه علیه کان رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه و آله یصلّی للاستسقاء رکعتین و یستسقی و هو قاعد و قال بدا بالصّلاه قبل الخطبه و جهر بالقراءه») شیخ روایت کرده است در صحیح از صفوان از عبد اللَّه یا موسی بن بکر از طلحه بن زید از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که پدرش صلوات اللَّه علیه فرمودند که حضرت سید المرسلین

ص: 325

صلّی اللَّه علیه و آله دو رکعت نماز استسقاء می کردند و دعای استسقا را نشسته می خواندند یعنی بعد از خطبه و حضرت فرمودند که حضرت ابتدا به نماز کردند و بعد از آن خطبه خواندند و قرائت را بلند خواندند.