لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 102

علیه و آله فرمودند که تصدق را یکی ده می نویسند و اقلا یکی را ده عوض می دهند در دنیا و قرض را یکی هجده و احسان برادران مؤمن یکی را بیست و احسان خویشان را یکی را بیست و چهار می نویسند و در دار دنیا عوض می دهند

[صدقه بر ذی رحم افضل است ]

(و سئل صلّی اللَّه علیه و آله أیّ الصّدقه افضل قال علی ذی الرّحم الکاشح) و در قوی از سکونی منقولست که از حضرت سید الانبیاء صلی اللَّه علیه و آله پرسیدند که کدامین صدقه بهتر است حضرت فرمودند که تصدق بر خویشانی که دشمن باشند و دشمنی کنند چون تصدق بر خویشان ثواب دارد با ثواب صله رحم و اگر خویشان دشمن باشند قربت در آنجا آسانتر است اگر چه صدقه بر ایشان مشکلتر است و با نفس مجاهده می باید کرد بجهاد اکبر (و قال صلّی اللَّه علیه و آله لا صدقه و ذو رحم محتاج) و کالصحیح منقول است که حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که تصدقی نیست هر گاه خویش محتاجی باشد یعنی تا خویش فقیر داشته باشد بغیر او دادن مقبول نیست و خویشان اولایند از دیگران.

و منقول است در صحیح از عمر بن یزید که شخصی از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه پرسیدند که تصدق نمودن بر سائلانی که بر در خانها می آیند بهتر است یا به خویشان

حضرت فرمودند که هر که خویشی دوری داشته باشد به او دادن اجرش عظیمتر است.

و در حدیث کالصحیح وارد است از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که صدقه و احسان بر خویشان اجرش دو چندان غیر ذی رحم است و زکوات واجبه را به ایشان دادن بهتر است اگر امامی مذهب باشند و اگر غیر