لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 136

من طیّبات الجنّه قال صدقت یا محمّد) و در امالی من ثمرات الجنه است و لیکن در خصال من طیبات است منقول است بسند قوی کالصحیح از حضرت سید جوانان اهل بهشت امام حسن صلوات اللَّه علیه که جمعی از یهودان به نزد حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله آمدند و اعلم ایشان از چند مسأله پرسید که آن ده مسأله است و بعضی گذشت در وضو و غسل و نماز

و از جمله آن مسائل یکی اینست که چرا حق سبحانه و تعالی روزه را بر امت تو در روز مقرر ساخت سی روز و بر امم سابقه بیشتر مقرر فرمود پس آن حضرت صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که چون حضرت آدم از شجره تناول نمود سی روز در شکم آن حضرت ماند و حق سبحانه و تعالی بر ذریت آن حضرت سی روز واجب گردانید گرسنگی و تشنگی را و آن چه در شب می خورند از تفضل الهی بود بر ایشان و بر حضرت آدم نیز سی روز واجب بود پس حق سبحانه و تعالی بر امت من همان سی روز را واجب گردانید، پس حضرت این آیه را خواندند که واجب شد بر شما روزه چنانکه واجب شده بود بر امم پیش از شما تا آن که تقوی ورزید از خوردن و آشامیدن و جماع و غیر آن، یا روزه را واجب کردم بر شما تا به سبب روزه اجتناب کنید از جمیع معاصی و چند روزی معدود بر شما واجب گردانیدم.

یهودی گفت راست گفتی یا محمد پس بگوئید که چه ثواب دارد کسی که این ماه را روزه دارد حضرت فرمودند که هر مؤمنی که ماه رمضان را روزه دارد از جهه رضای الهی حق سبحانه و تعالی از جهه او هفت چیز مقرر سازد.

یکی آن که حرام در بدنش گداخته می شود اگر خورده باشد دویم: نزدیک می شود به رحمت حق سبحانه و تعالی.