لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 249

و آل محمد صلوات اللَّه علیهم پس لعن کن قاتلان آن حضرت را.

ای پسر شبیب اگر خواهی که ثواب تو مانند ثواب شهدای کربلا باشد که نزد آن حضرت شهید شده باشی پس باید که هر مرتبه که آن حضرت را یاد کنی به زبان بگذرانی و در خاطر خود آوری که «یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً» یعنی کاش در آن صحرا با ایشان می بودم و در خدمت آن حضرت شهید می شدم و فایز می شدم به ثواب عظیم یا ابن شبیب اگر خواهی که با ما باشی در درجات اعلای بهشت پس از غم ما غمناک باش و از فرح ما خوشحال باش و بر تو باد که متابعت کنی ما را، که اگر شخصی متابعت، یا سجده سنگی کند البته حق سبحانه و تعالی او را در روز قیامت محشور می گرداند با او پس باید که به جمعی تولی کند که یقین داند که ایشان از اهل بهشتند و آن منحصر است

در ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم اجمعین.

[روزه مستحبی را تا عصر می شود نیت کرد]

(و سال ابو بصیر ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه عن الصّائم المتطوّع تعرض له الحاجه قال هو بالخیار ما بینه و بین العصر و ان مکث حتّی العصر ثمّ بدا له و لم یکن نوی ذلک فله ان یصوم ذلک الیوم ان شاء) و منقول است از ابو بصیر که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه از کسی که روزه سنت داشته باشد و او را حاجتی دست دهد که باید خورد حضرت فرمودند که او مخیر است تا عصر می تواند خورد و هم چنین اگر نیت روزه نکرده باشد تا عصر و در آن وقت خواهد که روزه بگیرد و چیزی نخورده باشد اگر خواهد می تواند که آن روز را روزه بدارد.