لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 264

به ملازمت آمده ایم پس حضرت فرمودند که آن روز هفدهم ربیع الاول است که ولادت حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله در آن روز شد، و روز بیست و هفتم ماه رجبست که آن حضرت صلی اللَّه علیه و آله در آن روز مبعوث شدند به رسالت و روز بیست و پنجم ذی القعده است که دحو ارض شد و زمین پهن و بزرگ شد و کشتی نوح در این روز بر جودی قرار گرفت و کسی که آن روز را روزه دارد کفاره هفتاد ساله

گناهان او باشد و روز هجدهم ذی الحجه است که روز غدیر است و روزیست که حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله حضرت امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه را به امامت نصب کردند و هر که این روز را روزه دارد کفاره شصت ساله گناهان خواهد شد، و بروایتی دیگر از اسحاق منقول است در قوی کالصحیح قریب باین از آن حضرت صلوات اللَّه علیه.

و کالصحیح از حضرت امام صادق علیه السلام منقول است که هر که روز بیست و هفتم رجب را روزه دارد حق سبحانه و تعالی از جهه او روزه هفتاد ساله بنویسد و مرویست که مستحب است زیارت حضرت امام رضا در ماه رجب و مشهور میان علماء شیعه آنست که مولد نبی هفدهم ربیع الاول است و محمد بن یعقوب کلینی رضی اللَّه عنه ذکر کرده است که در دوازدهم ربیع الاول است چنانکه عامه قایلند اگر هر دو روز را روزه بدارد بهتر است اگر چه اظهر هفدهم است و روایت دوازدهم را از طرق اهل البیت سلام اللَّه علیهم ندیده ام و کلینی نیز ذکر نکرده است.

و از حضرت امام رضا صلوات اللَّه علیه منقولست که حق سبحانه و تعالی مبعوث گردانید حضرت سید المرسلین را صلی اللَّه علیه و آله در بیست و هفتم رجب کسی که آن روز را روزه دارد حق سبحانه و تعالی بنویسد در نامه عمل او روزه داشتن شصت ماه را الحدیث

باب ثواب صوم شعبان

(روی ابو حمزه الثّمالیّ عن ابی جعفر صلوات اللَّه علیه قال من صام شعبان کان له طهورا من کلّ زلّه و وصمه و بادره و قال ابو حمزه فقلت

لأبی جعفر صلوات اللَّه علیه ما الوصمه قال الیمین فی المعصیه و لا نذر فی المعصیه قلت فما البادره قال الیمین عند الغضب و التوبه منها النّدم علیها) این بابی است در ثواب روزه ماه شعبان مرویست به اسانید متکثره که حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر که ماه شعبان را روزه دارد آن روزه او را پاک گرداند از هر لغزشی که از او صادر شده باشد از گناهان و از هر عیبی و از هر تندی پس ابو حمزه گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات اللَّه علیه که وصمه در اینجا چه چیز است حضرت فرمودند که وصمه قسم یاد کردنست در معصیت و حال آن که نذر در معصیت نمی باشد و صحیح نیست و در کافی و النذر است و در باقی کتب مثل متن است.

عرض نمودم که بادره کدام است فرمودند قسم یاد کردن است نزد غضب و توبه از آن پشیمانی است بر آن چون غالب اوقات در وقت غضب بی شعور یا بی اختیار می شود و توبه به اعتبار مقدمات آنست که خود را ضبط ننموده است با آن که مقدور است او را که خود را ضبط نماید، و قسم نزد غضب