لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 284

انّ للّه تبارک و تعالی فی کلّ لیله من شهر رمضان عتقاء و طلقاء من النّار الّا من افطر علی مسکر فاذا کان اخر لیله منه اعتق فیها مثل ما اعتق فی جمیعه) و کالصحیح منقول است که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که بتحقیق که حق سبحانه و تعالی را در هر شبی از شبهای ماه رمضان آزاد کردها و رها کرده ها هست از آتش جهنم مگر کسی که افطار کند در شب بر مست کننده، و چون شب آخر می شود آزاد می کند در آن شب مثل آن چه در همه آن ماه آزاد کرده است و در فقه رضوی مذکور است که روایت رسیده است از عالم اهل البیت صلوات اللَّه علیهم یعنی از معصوم که حق سبحانه و تعالی در شب اول ماه ششصد هزار کس را از آتش دوزخ آزاد می کند و چون دهه آخر می شود در هر شبی آزاد می فرماید بمقدار آن چه در بیست شب سابق آزاد فرموده است و چون شب فطر می شود آزاد می فرماید مثل آن چه در کل ماه آزاد می شود و بنا بر احادیث شب آخر در شب آخر مثل همه آزاد می کند و در شب فطر نیز مثل مجموع آزاد می فرماید، و چون مستحق آزاد کردن غیر امامی مذهب نیست معلوم نیست

که کسی بماند که آزاد نشود.

[کسی که به مسکر افطار کند]

و فی روایه عمر بن یزید الّا من افطر علی مسکر او مشاحن او صاحب شاهین و هو الشّطرنج و در صحیح از عمر بن یزید منقولست که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که حق سبحانه و تعالی را در هر شبی از شبهای ماه رمضان آزاد کردها هست از آتش دوزخ مگر کسی که افطار کند بر مسکری که