لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 288

بیست و سه سال نازل شده است پس مراد از نزول قرآن در اول رمضان آن خواهد بود که از لوح محفوظ ببیت المعمور آمده باشد و در شب قدر به آسمان دنیا که فلک قمر است و در این

عرض بر حضرت نازل شده باشد سوره سوره و آیه آیه و ممکن است که از اول بعثت تا وفات که بیست و سه سال بود در سه سال متوالی یا متفرق قرآن نیامده باشد چنانکه وارد است که آخر سوره که نازل شد اذا جاء نصر اللَّه بود که در فتح مکه معظمه نازل شد و تا وفات آن حضرت قریب به سه سال شد چنانکه در بعضی از روایات واقع شده است و بنا بر قول جمعی که در سال دهم نازل شد سه سال متفرق خواهد بود.

و در موثق کالصحیح منقول است از حفص که گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که حق سبحانه و تعالی فرموده است که قرآن در ماه رمضان نازل شد و حال آن که در بیست سال نازل شد حضرت فرمودند که همه نازل شد به بیت المعمور و از آنجا در مدت بیست سال نازل شد و از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقول است که قرآن را به آسمان دنیا آوردند و در عرض بیست و سه سال نازل شد و خواهد آمد اخبار در باب شب قدر.

[روزه رمضان قبل از اسلام بر کسی واجب نبود]

(و روی سلیمان بن داود المنقریّ عن حفص بن غیاث النخعیّ قال سمعت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه یقول انّ شهر رمضان لم یفرض اللَّه صیامه علی احد من الامم قبلنا فقلت له فقول اللَّه عزّ و جلّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ قال انّما فرض اللَّه صیام شهر رمضان علی الانبیاء دون الأمم ففضّل به هذه الامّه و جعل صیامه فرضا علی

رسول اللَّه صلّی اللَّه علیه