لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 334

می توانی کرد یعنی اگر خواهی که بیامرزی و رحم کنی خداوندی و می توانی کرد.

[شعر مخوان در ماه رمضان ]

(و قال الصّادق صلوات اللَّه علیه لا تنشد الشعر بلیل و لا تنشده فی شهر رمضان بلیل و لا نهار فقال له اسماعیل یا ابتاه و ان کان فینا قال و ان کان فینا) و در صحیح و حسن کالصحیح منقولست که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که شعر مخوان در شب و شعر مخوان در ماه رمضان در شب و روز پس اسماعیل پسر آن حضرت گفت که ای پدر بزرگوار اگر چه شعر در مدح ما باشد کراهت دارد حضرت فرمودند که اگر چه در مدح ما باشد.

و در صحیح از حماد منقولست که گفت شنیدم که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که مکروهست خواندن شعر روزه دار و محرم را در حرم و در روز جمعه و در

هر شبی نیز مکروهست حماد گفت عرض نمودم که اگر چه شعر حق باشد حضرت فرمودند که اگر چه شعر راست باشد.

[هر بنده که روزه باشد و او را دشنام دهند]

(و قال النّبیّ صلّی اللَّه علیه و اله ما من عبد صائم یشتم فیقول انّی صائم سلام علیک لا اشتمک کما تشتمنی قال الرّب تبارک و تعالی استجار عبدی بالصّوم من شرّ عبدی قد اجرته من النّار) و کالصحیح منقول است که آن حضرت صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که هر بنده که روزه باشد و او را دشنام دهند او با خود گوید یا به او گوید که من ترا دشنام نمی دهم چنانکه مرا دشنام دادی و به او سلام کند در عوض دشنام البته حق سبحانه و تعالی فرماید که این بنده در پناه روزه من در آمد از شر بنده من و در بعضی نسخ شتم به جای شر است یعنی از دشنام دادن بنده من: من او را از آتش جهنم در پناه خود در آوردم و در موثق سکونی به همین نحو است و در آخرش