لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 364

ظاهر افطار اکل و شرب است و ممکن است تعمیم نمودن در هر چه وارد شده باشد که مفطر صوم است یا موجب قضا و کفاره است و اول

اظهر است.

[جماع کردن با زن خود در ماه رمضان ]

(و روی عبد المؤمن بن القسم الانصاریّ عن ابی جعفر صلوات اللَّه علیه انّ رجلا اتی النّبیّ صلّی اللَّه علیه و اله فقال هلکت و أهلکت فقال و ما أهلکک فقال اتیت امرأتی فی شهر رمضان و انا صائم فقال النّبیّ صلّی اللَّه علیه و اله اعتق رقبه قال لا اجد قال فصم شهرین متتابعین فقال لا اطیق قال تصدّق علی ستّین مسکینا قال لا اجد فاتی النّبیّ صلّی اللَّه علیه و آله بعذق فی مکتل فیه خمسه عشر صاعا من تمر فقال النبیّ صلی اللَّه علیه و آله خذها فتصدّق بها فقال و الّذی بعثک بالحقّ نبیّا ما بین لابتیها اهل بیت احوج الیه منّا فقال فکله أنت و أهلک فانّه کفّاره لک) و کالصحیح منقولست از عبد المؤمن بن قاسم و در بعضی از نسخ ابن الهیثم است و از تصحیف نساخ است از حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه علیه که شخصی به خدمت حضرت سید المرسلین صلی اللَّه علیه و آله آمد و گفت یا رسول اللَّه خودم هلاک شدم به سبب مخالفت الهی و دیگری را نیز هلاک گردانیدم به سبب مخالفت، حضرت فرمودند که چه کار کرده که سبب هلاک تو شده است گفت جماع کرده ام با زن خود در ماه رمضان و روزه بودم پس حضرت نبی صلی اللَّه علیه و آله فرمودند که بنده آزاد کن گفت ندارم بنده را و بهای بنده را حضرت فرمودند که پس دو ماه پی در پی روزه بگیر گفت طاقت ندارم حضرت فرمودند که تصدق کن بر شصت مسکین گفت ندارم اتفاقا از جهه آن حضرت زنبیلی از

خرما آوردند که در آنجا پانزده صاع بود که شصت مد