لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 381

و در موثق از ابو بصیر منقول است که عرض نمودم به آن حضرت صلوات اللَّه علیه که شخصی روزه سنت گرفته است و فراموش کرد و اکل و شرب واقع ساخت نسیانا حضرت فرمودند که همان روزه را تمام می کند و بر او چیزی نیست، و از این اخبار ظاهر می شود که روزه محض نیت است پس اگر نیت صوم کرده باشد و کل روز بخورد و بیاشامد روزه اش صحیح است و اگر نیت نکرده باشد و کل روز چیزی نخورد روزه نیست و اگر در ماه رمضان باشد قضا می کند آن روز را.

و در فقه رضویست که اقل آن چه فرض صوم به آن تمام می شود نیت است و ترک دروغ گفتن بر خدا و رسول و ترک اکل و شرب و جماع و ارتماس در آب و قی کردنست باختیار، و هر گاه نیت کرده باشد و عمدا اینها را واقع نساخته باشد ادا کرده است آن چه واجبست در صوم و حق سبحانه و تعالی از او قبول می کند روزه را بفضل خود و اگر فراموش کنی و بخوری و بیاشامی روزه را تمام می کنی و بر تو نیست که قضا کنی آن را، و اخبار عامه در وجوب نیت از جهه جمیع عبادات وارد شده است و شامل صوم هست بی دغدغه و در جهه جمیع عبادات وارد شده است و شامل صوم هست بی دغدغه و در خصوص صوم نیز روایات صحیحه وارد شده است که مذکور خواهد شد بعضی در صوم یوم الشک و بعضی در قضا إن شاء اللَّه تعالی.

(و ساله عمّار بن موسی عن

الرّجل ینسی و هو صائم فیجامع اهله قال یغتسل و لا شی ء علیه قال مصنّف هذا الکتاب رحمه اللَّه و ذلک فی شهر رمضان و غیره و لا یجب فیه القضاء هکذا روی عن الائمّه صلوات اللَّه علیهم) و در موثق از عمار منقول است که گفت سؤال کردم از حضرت امام