لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 383

که بر اوست که قضا کند نماز و روزه را.

بدان که شکی نیست در قضاء نماز چون طهارت شرط است در نماز و اما در صوم شرط نیست که طاهر باشد بلکه می باید صبح را با طهارت دریابد و عمدا بی طهارت نباشد بنا بر مذهب مشهور و بنا بر مذهب صدوق آن نیز شرط نیست پس امر بقضاء صوم محمول است بر استحباب و ظاهر صدوق آنست که عمدا می تواند بود و ناسیا نمی تواند بود یا آن که در تعمّد بقاء بر جنابت صوم را قضا نمی کند و در صورت نسیان قضا می کند و این هر دو احتمال شیخ است پس ظاهر آنست که او نیز قایل باشد به استحباب قضاء صوم و اللَّه تعالی یعلم.

(و روی فی خبر اخر انّ من جامع فی اوّل شهر رمضان ثمّ نسی الغسل حتّی خرج شهر رمضان انّ علیه ان یغتسل و یقضی صلاته و صومه الّا ان یکون قد اغتسل للجمعه فانّه یقضی صلاته و صیامه إلی ذلک الیوم و لا یقضی ما بعد ذلک) و مرویست در حدیث دیگر که هر که جماع کند در اول ماه رمضان و فراموش کند

غسل را تا ماه رمضان بیرون رود آن که بر اوست که غسل کند و قضا کند نماز و روزه را مگر آن که غسل جمعه کرده باشد که در این صورت قضا می کند نماز و روزه را تا آن روز و ما بعد آن را قضا نمی کند چون غسل جمعه بدل غسل جنابت می شود و هر نمازی که پیش از غسل جمعه است قضا می کند چون بی طهارت واقع شده است و روزه ها را قضا می کند و روز جمعه را نیز قضا می کند چون صبح آن را طاهر در نیافته است و ظاهر آنست که صدوق تخصیص می دهد احادیث سابقه را به این حدیث و حمل می کند سابقه را بر صورتی که غسل جمعه نکرده باشد و در این صورت دو مخالفت دارد با مشهور یکی آن که گذشت و