لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 414

بحسب واقع از ماهست،

و سکان خلفاء عباسیه خصوصا منصور دوانیقی که در مقام قلع و قمع بنی هاشم بودند می دانستند که مذهب ائمه معصومین صلوات اللَّه علیهم احتیاط است در صوم یوم الشک و این معنی را بهانه قتل ایشان ساخته بودند که ایشان ما را کافر می دانند، و حضرات مبالغه بسیار می فرمودند شیعیان را که تقیه بکنید و از جهه آن که شیعیان در تقیه مساهله نکنند تقیه می فرمودند و می فرمودند که یک روز ماه رمضان خوردن بهتر از قتل معصومیست که عالم بوجود او برپاست و حق سبحانه و تعالی از جهه اندک بیماری و هشت فرسخ راه رفتن بلکه چهار فرسخ رخصت داده است که روزه را تناول کنند در امری که سبب قتل شود نمی فرماید که بخورید؟ و در قرآن مجید از جهه سبّ خدا و رسول رخصت تقیه داده است که الّا ان تتقوا منهم تقیه و در قرائت اهل بیت تقیّه است.

(و روی عبد العظیم بن عبد اللَّه الحسنیّ عن سهل بن سعد قال سمعت الرّضا صلوات اللَّه علیه یقول الصّوم للرّؤیه و الفطر للرؤیه و لیس منّا من صام قبل الرّؤیه للرّؤیه و افطر قبل الرّؤیه للرّؤیه قال قلت له یا ابن رسول اللَّه فما تری فی صوم یوم الشّک فقال حدّثنی ابی عن جدّی عن آبائه صلوات اللَّه علیهم قال قال امیر المؤمنین صلوات اللَّه علیه لان اصوم یوما من شعبان احبّ إلیّ من ان افطر یوما من شهر رمضان قال مصنّف هذا الکتاب رضی اللَّه عنه و هذا حدیث غریب لا اعرفه الّا من طریق عبد العظیم بن عبد اللَّه الحسنیّ المدفون بالرّی فی مقابر الشّجره و کان مرضیّا

رضی اللَّه عنه.)

و کالصحیح منقول است از عبد العظیم بن عبد اللَّه بن علی بن الحسن بن زید بن الحسن بن علی بن ابی طالب صلوات اللَّه علیهم از سهل بن سعد ثقه که