لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 419

از آن نماز کن و اگر انتظارت نکشند ابتدا نماز کن عرض کردیم که چرا نماز را مقدم می باید داشت حضرت فرمودند که از آن جهت که دو واجب پیش آمده است ترا یکی افطار و دیگری نماز پس ابتدا کن بهر یک که بهتر باشد از این دو و بهترش نماز است پس فرمودند که نماز می کنی و هنوز افطار نکرده این نماز را در نامه عملت کامل می نویسند و صوم را آخر اعمالت می گردانی محبوبتر است نزد من و بعضی از علما گفته اند که اگر نفس نیز منازعه کند و تاب

گرسنگی نداشته باشد اول افطار کند چون حضور قلب روح عبادتست و اگر ممکن باشد که هر دو جمع شوند نور علی نور خواهد بود.

باب الوقت الّذی یحرم فیه الاکل و الشّرب علی الصّائم و تحلّ فیه صلاه الغداه

(روی عاصم بن حمید عن ابی بصیر لیث المرادیّ قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فقلت متی یحرم الطّعام علی الصّائم و تحلّ الصّلاه صلاه الفجر فقال لی اذا اعترض الفجر فکان کالقبطیّه البیضاء فثمّ یحرم الطّعام علی الصّائم و تحلّ الصّلاه صلاه الفجر قلت افلسنا فی وقت إلی ان یطلع شعاع الشّمس قال هیهات این یذهب بک تلک صلاه الصّبیان) این بابی است در بیان وقتی که حرام می شود در آن وقت خوردن و آشامیدن بر صایم و در آن وقت جایز است نماز صبح منقول است در حسن کالصحیح و در صحیح از لیث که گفت سؤال کردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه و عرض نمودم که کی حرام می شود طعام بر صائم و حلال می شود نماز صبح پس حضرت فرمودند که وقتی که عرض افق سفید شود و در سفیدی مانند جامهای سفید مصری شود که در این وقت حرام می شود طعام بر صائم و حلال می شود نماز صبح عرض نمودم که آیا وقت نماز ممتد نیست تا ظاهر شود شعاع آفتاب یعنی بر در و دیوار یا مراد سرخی مشرقی باشد که بعد از صبح به اندک زمانی بهم می رسد در مشرق یا در مغرب حضرت فرمودند که