لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 462

و منقولست در صحیح از حماد که گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه که شخصی از اصحاب ما خبرش از اعواض آمد به ضاد معجمه و در موضعی دیگر اعوض است بدون الف و اهل لغت اعوص به صاد مهمله گفته اند که موضعی

است قریب به مدینه مشرفه و وادی است در دیار بأهله و در بعضی از نسخ براء مهمله است بدل از واو و گفته اند که اعراض حجاز رستاقهای حجاز است معرب رستا یعنی ساکنان ده و محتمل است که موضعی دیگر باشد و این خبر در ماه رمضان بما رسید آیا جائز است که به استقبال او بیرون روم فرمودند که بلی گفتم که به استقبال روم و روزه را بخورم حضرت فرمودند که بلی عرض نمودم که به استقبال روم و افطار کنم یا بمانم و روزه بگیرم کدامیک بهتر است حضرت فرمودند که استقبال می کنی او را و افطار کن.

و در صحیح از اسماعیل بن جابر منقول است که در ماه رمضانی بود که ولید با عوض رسید از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه رخصت گرفتم که به استقبال ولید روم تا اعوض فرمودند که به استقبال رو و افطار کن و عبارت تلقّه و افطر است و هر دو بلفظ امر است و بهتر است اگر چه در عبارت متن لطفی هست که اول را بلفظ استقبال آورد تا دلالت کند بر افضلیت، و ثانی را بلفظ امر یعنی بعد از استقبال رفتن افطار واجبست البته و ها ممکن است که ضمیری باشد راجع بولید و ممکن است که های سکت باشد که در اواخر الفاظ امر و نهی در می آورند.

و در صحیح از سعید بن یسار منقول است که از آن حضرت صلوات اللَّه علیه سؤال کردم از شخصی که به مشایعت برادر مؤمنش می رود در ماه رمضان و یک روز راه هست که هشت فرسخ است با آن

که برادر مؤمنش به استقبال یا