لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 471

این مضمون احادیث بسیار وارد شده است.

(قال مصنّف هذا الکتاب رحمه اللَّه قد اخرجت تقصیر المسافر فی جمله ابواب الصّلاه فی هذا الکتاب و الحدّ الّذی یجب فیه التّقصیر و الّذین یجب علیهم التّمام) چنین گوید مصنف این کتاب رحمه اللَّه که من ذکر کردم احادیثی را که از کتب معتبره بیرون آورده بودم در جمله ابواب نماز در این کتاب و ذکر کردم حد مسافت تقصیر را و آن جمعی را که در سفر نماز را تمام می کنند پس اگر خواهی رجوع به آن کن اگر چه اکثر محدثین اکثر احادیث این باب را در هر دو جا ذکر می کنند.

[روزه مستحبی در سفر]

(فامّا الصّوم التّطوّع فی السّفر فقد قال الصّادق صلوات اللَّه علیه لیس من البرّ الصّوم فی السّفر) و اما روزه سنّتی در سفر پس بتحقیق که حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه فرمودند که از خوبی نیست روزه در سفر عبادتی که خوب نباشد و شارع نخواهد حرامست.

و در صحیح از صفوان منقولست که از حضرت ابی الحسن

علی بن موسی الرضا صلوات اللَّه علیه پرسیدند از شخصی که سفر کند در ماه رمضان و روزه گیرد چونست حضرت فرمودند که روزه سفر از اعمال خیر نیست و این حدیث دلالت می کند که هر صومی خوب نیست پس نافله نیز خوب نباشد و ممکن است که مراد حضرت از صوم صوم ماه رمضان باشد و الف لام عهد باشد و ظاهرا در نافله حدیثی از حضرت صادق به صدوق رسیده باشد یا چون جواب حضرت در اینجا عام است خصوص سؤال سبب خصوص جواب