لوامع صاحبقرانی، ج 6، ص: 3 صفحه 481

علیه و آله نهی فرموده است از روزه سفر بر اوست که قضا کند آن چه را روزه داشته است و اگر به او نرسیده است جاهل در این معذور است و بر او چیزی نیست از قضا و گناه و به همین عبارت منقول است در صحیح از ابن ابی شعبه حلبی که علی

بن ابی شعبه باشد پدر عبد اللَّه که حلبی مطلق در این کتاب منصرف به او می شود و محتمل است که مراد از او عبد اللَّه باشد از قبیل ابن بابویه و ابن طاوس و امثال ایشان که منسوب به جدند و علی ای حال صحیح است و لیکن اگر پدر باشد دو حدیثست و اگر پسر باشد یک حدیثست، و شیخ دو حدیث فهمیده است چنانکه ظاهر لفظ است، و در صحیح از عبد الرحمن بن ابی عبد اللَّه از آن حضرت صلوات اللَّه علیه منقول است به همین مضمون و این سه حدیث دلالت دارند بر آن که جاهل معذور است و عالم معذور نیست و قضا می کند.

و در صحیح از عیص منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر گاه کسی در سفر از روی جهالت روزه بگیرد قضا نمی کند.

و در صحیح از ابن مسکان از لیث منقول است که آن حضرت صلوات اللَّه علیه فرمودند که هر گاه کسی در ماه رمضان بسفر رود واجبست که افطار کند و اگر از روی جهالت روزه بدارد قضا نمی کند.

و در صحیح از معاویه بن عمار مرویست که از آن حضرت شنیدم که هر گاه شخصی ماه رمضان را در سفر روزه بگیرد مجزی نیست و بر اوست که اعاده کند و محمول است بر عالم و اللَّه تعالی یعلم.

باب صوم الحائض و المستحاضه

اشاره

این بابی است در احکام مستحاضه

[حکم حائض ]

(روی ابو الصّباح الکنانیّ عن ابی عبد اللَّه صلوات اللَّه علیه فی امرأه اصبحت صائمه فلمّا ارتفع النّهار او کان العشاء حاضت أ تفطر قال نعم و ان کان قبل المغرب فلتفطر و عن امرأه تری الطّهر فی اوّل النّهار فی شهر رمضان و لم تغتسل و لم تطعم کیف تصنع بذلک الیوم قال انّما فطرها من الدّم) و کالصحیح منقول است از ابراهیم عظیم الشأن از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه علیه در زنی که در صبح روزه بود و چون قریب بظهر شد یا بعد از عصر حایض شد آیا روزه اش باطل می شود حضرت فرمودند که بلی و اگر چه پیش از شام باشد که حیض بیاید می باید که روزه را افطار کند و در زنی که حایض بود و در اول روز پاکشد در ماه رمضان و غسل نکرد و چیزی نخورد به آن روز چه کند حضرت فرمودند که افطارش از خونست. پس ظاهر شد که خون سبب فساد صوم است خواه آمدن حیض باشد و خواه در پاک شدن از حیض هر گاه یک جزوی از روز حایض باشد آن روز باطل است و قضا می باید کرد و به همین مضمون روایت کرده است کلینی در حسن کالصحیح از حلبی از آن حضرت صلوات اللَّه علیه